فتانه گلیردی دهقانی - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران
سیده حوریه فلاح - گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران
عبدالایمان عمویی - گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران
حسینعلی اصغرنیا - گروه مهندسی بهداشت محیط، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران

سابقه و هدف: بیمارستان به عنوان محیط ارایهی خدمات درمانی، تحت تاثیر منابع تولید آلودگی صوتی قرار دارد. این مسیله می تواند از جنبه های بهداشتی و آسایشی بر بیماران و کارکنان تاثیرات منفی داشته باشد. لذا این مطالعه با هدف اندازه گیری شدت صوت در بیمارستان های دولتی شهر ساری انجام گرفت. مواد و روش ها: این مطالعه مقطعی در بهار سال 1394 در چهار بیمارستان دولتی ساری صورت گرفت. با استفاده از صداسنج، تراز فشار صوت در بخش های اتاق عمل، مراقبت های ویژه و اورژانس، در روزهای عادی و تعطیل در دو شیفت(صبح از ساعت 8 تا 12 و بعد از ظهر از ساعت 14 تا 18 ) اندازه گیری شد. مقادیر آستانه مجاز صوت در روز و شب به ترتیب 35 و 30 دسی بل شبکه A تعریف شدند. یافته ها: بیمارستان امام با میانگین تراز صوت (فرمول در متن اصلی مقاله) دسی بل و بیمارستان فاطمه زهرا با میانگین تراز صوت (فرمول در متن اصلی مقاله) دسی بل به ترتیب پر سر و صدا ترین و کم سر و صدا ترین بیمارستان ها بودند. اتاق عمل بیمارستان بوعلی سینا با شدت صوت 67 دسی بل شلوغ ترین بخش و بخش مراقبت های ویژهی بیمارستان فاطمه زهرا با 46/5 دسی بل، آرام ترین بخش شناخته شدند. همچنین بین میانگین های تراز صوت اندازه گیری شده در صبح و عصر بیمارستان ها اختلاف معناداری وجود نداشت (p<0/07). نتیجه گیری: بر اساس نتایج، میزان صدا در بیمارستان های ساری بالاتر از حد استاندارد است. اطلاع رسانی و آموزش به پرسنل می تواند نقش مهمی در کنترل صوت و در نتیجه ارتقاء کیفیت خدمات در مراکز درمانی ایفا کند.

آلودگی صوتی، صدا، بیمارستان