مجتبی تقی زاده - گروه انگل شناسی و قارچ شناسی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی مازندران، ساری، ایران
محمود حاجی احمدی - گروه اپیدمیولوژی و آمار زیستی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران
فاطمه نظری - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران
رضا حاجتی - کمیته تحقیقات دانشجویی، دانشکده پیراپزشکی، دانشگاه علوم پزشکی بابل، بابل، ایران

سابقه و هدف: مخمر به عنوان یک عامل مهم بیماریزای اندوژن در بیمارستان ها، از طریق وسایل، تجهیزات بیمارستانی و از راه هوا قابل انتقال به بیماران می باشد. بررسی حاضر با هدف تعیین وجود این دسته از قارچ ها در بیمارستان آیت الله روحانی بابل، با در نظر گرفتن نقش نور در کنترل رشد مخمرها انجام گرفته است. مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی که در اردیبهشت و خرداد 1395 صورت گرفت، نمونه برداری از 6 بخش مهم بیمارستان با دستگاه اندرسون انجام شد. پلیت ها به مدت حداکثر یک هفته در دمای اتاق نگهداری شدند. پس از مشاهده رشد کلنی ها، آنها از نظر مورفولوژی ماکروسکوپی و میکروسکوپی بررسی شدند. آزمایشات دیگر شامل ایجاد وزیکول (کلامیدوکونیدی) و لوله زایا نیز صورت گرفت. میزان نور این بخش ها نیز بر اساس روش استاندارد برحسب لوکس (لومن بر متر مربع) اندازه گیری شد. یافته ها: در مجموع 19 کلنی مخمر رشد نمودند. بخش هماتولوژی آلوده ترین بخش مورد (مطالعه بود (57/9% کل کلنی ها). در مقابل، هوای بخش ICU جراحی فاقد هرگونه مخمر در هر دو نوبت نمونه گیری بود. پر نورترین قسمت، بخش شماره 4 جراحی اتاق عمل با 884 لوکس در نوبت صبح و 878 لوکس در نوبت عصر بود. در مقابل، اتاق های ICU داخلی، تاریک ترین بخش های مورد بررسی بودند. در این مطالعه میان شدت نور و رشد کلنی ها ارتباط معنی داری مشاهده نشد (p> 0/05). نتیجه گیری: بر اساس نتایج، بخش هماتولوژی بیشترین آلودگی را به خود اختصاص داد. اقدامات کنترلی جهت کاهش میزان مخمرها می تواند در بهبود وضعیت سلامتی بیماران بستری نقش بسزایی داشته باشد.

مخمر، آلودگی، بیمارستان، هوا