معرفت شناسی در نظام فلسفی دکارت و سهروردی

دکارت در راس فیلسوفانی است که مسیله شناخت را با روشی نظام مند دنبال می کند و تمام سعی خود را به کار می بندد تا از روش های پیشنهادی اش تمام شناخت ها را استنتاج کند و بدین وسیله به معرفت یقینی دست یابد. او مقدماتی را برای رسیدن به معرفت، ضروری می داند، علی الاصول معرفت، دوم روش و سوم شک، البته شکی که ابزاری برای یقین است.از سویی سهروردی فلسفه صرفا استدلالی و عقلی و مشاییان را مورد انتقاد قرار می دهد و مبنای معرفتی را در حکمت خویش متحول می کند. وی با طرح مسیله علم حضوری و شهودی و عرفانی که توسط نفت صورت می گیرد، معرفت اصیل را تنها از این راه قابل وصول می دهد، لذا باید در معرفت نفس و تهذیب آن، نه تنها از تعلقات دنیوی بلکه از حواس ظاهر و باطن و هر امر مادی بهره برد تا فرد مهیای کسب معرفت شود. از وجوه تشابه دو فیلسوف می توان به تاکید آنها بر معرفت و شناخت نفس به عنوان مبنای معارف دیگر اشاره کرد. و از وجوه اختلافات شان این است که دکارت معرفت را فقط از طریق عقل قابل حصول می داند در حالی که سهروردی تلفیق عقل و شهود را به عنوان راه وصول به معرفت می پذیرد.

Keywords:

معرفت شناسی , دکارت , سهروردی , علم حضوری , فاعل شناسا