بابک اسلام زاده - دانشجوی دکتری مشاوره، دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
معصومه اسمعیلی - دانشیار مشاوره – هیات علمی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران
سمیه کاظمیان - استادیار مشاوره – هیات علمی دانشکده روانشناسی و علوم تربیتی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

شناختن هر چه بیشتر خانواده، درکی عمیق از ساختار و کارکرد خانواده به ارمغان می آرود. بدین منظور هدف پژوهش حاضر بررسی نقش نوسازی توسعه با همراهی تکنولوژی های ارتباطی بر ساختار خانواده است. در پژوهش حاضر از رهیافت کیفی و روش نظریه مبنایی برای بررسی درک و تفسیر تغییرات نوسازی، تکنولوژی های ارتباطی، استفاده شد. جامعه پژوهش شامل افرادی بودند که بالای 30 سال سن داشتند که با نمونه گیری نظری از میان آنها 28 نفر با توجه به اشباع داده ها مورد مصاحبه نیمه ساختار یافته عمیق قرار گرفتند. مقوله های عمده عبارت بودند از: دوری از خود، خانواده و اجتماع، خلاء عاطفی و معنوی، تغییر نقش والدین، تجدید سبک رابطه ها، دنیای مجازی، تقدس زدایی، ظاهرگرایی، تسهیلات، عدم آرامش، فردگرایی، تغییرات بافت فرهنگ، تغییرات روان شناختی تغییرات ازدواج، تغییرات زیربنایی خانواده ها، قدرت تصمیم گیری و اجرا، کاهش همدلی اجتماعی و اثرات مدرنیته و مقوله هسته ای عبارت بود از: فراساختارگرایی، درنهایت و با تمرکز بر سوال اصلی پژوهش، مقوله ها در سه دسته عمده شرایطی، تعاملی و پیامدی تقسیم شدند و الگوی زمینه ای مورد نظر درک تاثیرات توسعه نوسازی همراه با رسانه های مجازی پیاده سازی و رسم شد. با توجه به یافته های پژوهش به این نتیجه رسیدیم که در اثر تحولات ارتباطی و نوسازی جامعه، خانواده هم دچار تغییرات در درون ساختار خود با محوریت ارتباط شده است و هم دچار تغییرات برون ساختاری با محوریت فرهنگ و بافت شده است.

نوسازی، رسانه های مجازی، ساختار خانواده، نظریه زمینه ای