عقیل محمودی سفیدکوهی - کارشناسی ارشد، جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور، ایران
سیدحسن رسولی - کارشناسی ارشد، جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه پیام نور، ایران

امروزه وقوع بلایای طبیعی، به عنوان پدیده ای تکرار پذیر وجود دارد که در برخی از موارد با آسیب هایشدید مادی معنوی همراه است. این موضوع بیانگر این است که جوامع و افراد به صورت فزاینده ای آسیبپذیرتر شده و ریسک ها نیز افزایش یافته اند. این مخاطرات پتانسیل این را دارند که در نبود سیستم هایکاهش مخاطرات به سوانحی هولناک تبدیل شوند سوانح طبیعی در دنیا همواره با چالشی بزرگ در راهتوسعه پایدار مورد توجه بوده است. و در نتیجه، راه های رسیدن به این توسعه به وسیله الگوهای کاهشآسیب پذیری ضرورت پیدا کرده است. در این میان تبیین رابطه تاب آوری در برابر سوانح طبیعی، در واقعنحوه تاثیر گذاری ظرفیت های اجتماعی، اقتصادی، نهادی، سیاسی و اجرایی جوامع در افزایش تاب آوریو شناخت ابعاد تاب آوری در اجتماع است. شایان ذکر است که نوع نگرش به مقوله تاب آوری و نحوهتحلیل آن، از یک طرف در چگونگی شناخت تاب آوری وضع موجود و علل آن نقشی کلیدی دارد و ازطرف دیگر سیاست ها و اقدامات تقلیل خطر و نحوه رویارویی با آن را تحت تاثیر اساسی قرار میدهد.بنابراین کاهش خطر سوانح از اهمیت خاصی برخوردار است و ضرورت دارد جایگاهی مناسب در سیاستگذاریهای ملی هر کشور باز کرده تا بتوان شرایط مطلوبی برای کاهش خطر موثر و کارا در سطوحمختلف ایجاد نمود. تاب آوری در برابر زلزله یکی از مفاهیم بسیار مهم نظری و عملی در مدیریت بحراناست. طی چند دهه گذشته، رشد شتابان شهری و توسعه مناطق فرودست شهری (به ویژه در کشورهایدر حال توسعه) موجب شده که آسیب پذیری آنها در برابر بحران هایی با منشاء انسانی و طبیعی بیش ازپیش گردد. لذا تاب آور نمودن جوامع شهری به ویژه محلات فرودست و نابسامان دارای اهمیت خاصی است. روش پژوهش توصیفی و تحلیلی است و در این مقاله در ابتدا با توجه به کمبود اطلاعات راجع بهاین موضوع در کشور، براساس مطالعات کتابخانه ای و اسنادی جستجوهای اینترنتی دامنه وسیعی ازمطالعات راجع به تاب آوری، جمع آوری شد. هدف اصلی از انتخاب این موضوع و انجام این پژوهشسنجش و ارزیابی کاهش خطرات زلزله با تاکید بر تاب آوری شهری با شاخص های استاندارد جهانی وشناسایی روشهای کاهش اسیب پذیری ناشی از زلزله با استفاده از فنون برنامه ریزی شهری و مدیریتبحران می باشد. رویکرد مورد استفاده در این پژوهش رویکرد تاب آوری است.

سوانح طبیعی، کاهش خطرات زلزله، تاب آوری شهری