زهرا پیشگاهی فرد - استاد جغرافیای سیاسی دانشکده جغرافیا دانشگاه تهران. تهران. ایران
کرامت رنجبردستنایی - دانشجوی دکتری جغرافیای سیاسی دانشگاه تهران. تهران. ایران

منطقه بندی شکلی از سازماندهی دولتی است که توسعه اقتصادی و اجتماعی محل به وسیله تقسیم آن دربخش ها یا مناطق مختلف محقق می شود، شهرداری به عنوان عنصر اصلی مدیریت شهری، وظیفهسازماندهی و ساماندهی فضای داخلی شهر را برای مدیریت بهینه به عهده دارد، شهر اصفهان در پیگسترش مهاجرت از استانها و مناطق داخل استان این شهر را به یکی از کلانشهرهای کشور تبدیل کردهاست و این مسیله موجب گسترش و ازدیاد مناطق شهرداری درگذشته شده است لذا با روند رو به گسترشفعلی منطقه بندی شهرداری اصفهان در گستره جغرافیایی با سازماندهی فضایی شهر همخوانی لازم راندارد و مسیولان امربر این باور هستند که با تجمیع و کاهش مناطق به لحاظ اقتصادی موجبات کاهشهزینه ها و به لحاظ اجتماعی و رفاهی موجب خدمترسانی بهتر خواهد شد. لذا ضروری به نظر میرسد درگام اول این طرح آسیب شناسی گردد و استراتژی های مناسب اتخاذ گردد. لذا این پژوهش بر آن است تابه این سوال پاسخ دهد درصورتیکه مناطق 15 گانه شهرداری اصفهان تجمیع شود چه نقاط قوت، ضعف،فرصت و تهدیدی ایجاد می شود و استراتژی های مناسب آن کدماند پژوهش حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی است و داده های موردنیاز پژوهش از منابع کتابخانه ای و نیز تحقیقات میدانی، مصاحبه، پرسشنامه،تکنیک SWOT و نظرات گروه دلفی به ارزیابی وزن دهی جهت تعیین اهمیت هر یک از شاخص ها پرداخته است. نتایج این پژوهش نشان می دهد، برون سپاری خدمات و ایجاد عدالت فضایی موثرترین مولفهقوت و فرصت هستند و دو شاخص چالش برانگیز، ابراز نارضایتی ساکنین مناطق منحله و افزایش مراجعات در مناطق شهرداری تجمیع شده باید موردتوجه قرار گیرد بنابراین در درجه اول اتخاذ استراتژی ST و در درجه دوم استراتژی WT باید اتخاذ شود تا تجمیع مناطق شهرداری اصفهان با کمترین معضل اجرا گردد.

اصفهان، تجمیع، مناطق، پانزده گانه