سروش کیانی قلعه سرد - دانشجوی دکتری اقتصاد کشاورزی، دانشگاه سیستان و بلوچستان
جواد شهرکی - دانشیار علوم اقتصادی، دانشگاه سیستان و بلوچستان
علی سردارشهرکی - دانش آموخته دکتری اقتصاد کشاورزی، دانشگاه سیستان و بلوچستان
احمد اکبری - استاد اقتصاد کشاورزی، دانشگاه سیستان و بلوچستان

انرژی های نو با وجود اتمام ناپذیری و نداشتن اثرات خارجی منفی، هزینه هایی به مراتب بالاتر از انرژی های اتمام پذیر دارند. تامین این هزینه ها برای دولت ها دشوار بوده و نیازمند مشارکت مردمی می باشد. سنجش و اریابی میزان مشارکت مردمی در تامین هزینه های مازاد استفاده از انرژیهای نو کمتر مورد توجه بوده که در این پژوهش مورد بررسی قرار گرفته است. در مطالعه پیش رو جهت تحقق این امر با استفاده از روش تجزیه و تحلیل دوگانه دوبعدی ارزش گذاری مشروط (DBDC)؛ 400 پرسش نامه تهیه و 5 قیمت پیشنهاد گردید، که برای هر پاسخ دهنده دو سوال در مورد قیمت پرسیده شد (یک بار دو برابر و یک بار نصف مبلغ اولیه). مصاحبه شوندگان با در نظر داشتن هفت عامل اقتصاد منطقه، تقاضای برق، محیط زیست، روابط دیپلماتیک، ایمنی، اخلاق و اقتصاد میزان تمایل به پرداخت خود را در این زمینه تعیین نمودند. مطابق یافته های این پژوهش میزان تمایل به پرداخت ماهانه مبلغ 46360 ریال می باشد. همچنین بر اساس یافته ها علاقه مندی به انرژی های نو، اهمیت به محیط زیست و اثر انرژی های نو در جایگاه کشور به ترتیب بیشترین اثر مثبت را بر تمایل به پرداخت داشته اند. از این رو آگاهی بخشی پیرامون انرژ های نو، گسترش فرهنگ حمایت از محیط زیست و بهبود وضعیت اقتصادی و درآمدی مردم می بایست بیشتر مورد توجه سیاست گذاران قرار گیرد.

انرژی های نو، برق، دوگانه دوبعدی ارزش گذاری مشروط، تمایل به پرداخت