محمد فرجی دارابخانی - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه پیام نور. صندوق پستی ۳۶۹۷ – ۱۹۳۹۵ تهران، ایران.
خدیجه گراوند - کارشناسی ارشد علوم اقتصادی دانشگاه پیام نور مرکز غرب تهران و مدرس دانشگاه پیام نور، صندوق پستی ۳۶۹۷ – ۱۹۳۹۵ تهران، ایران
صادق صیدبیگی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران – ایران
حجت شیخی - استادیار جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه ایلام

امروزه نقش حمل و نقل در توسعه پایدار بسیار روشن و انکار ناپذیر است. سهم چشمگیر بخش حمل و نقل در توسعه زیرساخت های شهری در کشورها حکایت از ارتباط تنگاتنگ کلیه زیربخش های اقتصادی با بخش حمل و نقل دارد. از سوی دیگر در بررسی نقش حمل و نقل در توسعه پایدار لازم است عواملی همچون محیط زیست, تاثیرات اجتماعی (انتظارات مشتریان) و نیز اقتصاد بنگاه مد نظر قرار گیرد. این مقاله به بررسی تاثیر توسعه حمل و نقل ریلی بین شهری بر توسعه شهری در ایران طی سال های 1354 الی 1395 اختصاص دارد. از روش خود رگرسیونی با وقفه توزیعی برای تجزیه و تحلیل اقتصادسنجی استفاده می شود و برای بررسی توسعه حمل و نقل ریلی بین شهری از فاکتورهای میزان بار برحسب تن در کیلومتر، مسافت بر حسب نفر در کیلومتر و تعداد مسافر، و برای در نظر گرفتن شاخص های زیست محیطی از شاخص میزان گازوییل مصرفی استفاده می شود. در نهایت نتیجه گیری می شود که میزان بار بر حسب تن در کیلومتر، مسافت بر حسب نفر در کیلومتر و تعداد مسافر و گازوییل مصرفی در کوتاه مدت و بلندمدت تاثیر معنی دار بر توسعه شهری دارد.

حمل و نقل ریلی بین شهری ، توسعه شهری ، خود رگرسیونی با وقفه توزیعی