عسکری پورحبیب - دانشجوی دکتری جامعه شناسی علوم و تحقیقات تهران
فاطمه بیرانوند - دانشجوی دکتری جامعه شناسی سیاسی علوم و تحقیقات تهران

توسعه سیاسی، به همراه خویش، کاهش فقر، بیکاری، نابرابری ، ایجاد نظام اجتماعی مبتنی بر عدالت و افزایش مشارکت مردم را بهدنبال دارد.طبقه تهیدستان یا حاشیه نشینان در ایران با رشد شهرنشینی و تمرکز کار و سرمایه در شهرهای بزرگ ایران رشد یافت. وضعیت معیشتی بد و ضعیف این طبقه موجب میشود که این طبقه آرمانی جز بقا برای خود متصور نباشد؛ از همین رو سوءاستفاده از این طبقه، توسط نخبگان صاحب قدرت و فاسد به راحتی امکان پذیر است. از منظر مشارکت سیاسی نیز این طبقه صرفا0 به شکل گیری جامعه تودهای در ایران مدد رسانده است و در ظهور جامعه مدنی که به صورت ضربه گیر قدرت در مقابل حکومت عمل کند، موثر نبوده است. این مقاله با طرح این سوال که تهیدستان چه نقشی در توسعه سیاسی در ایران بعد از انقلاب اسلامی داشته اند این فرضیه را مطرح میکند که تهیدستان در گذار از گفتمان سنتی به مدرن و ساخت دموکراتیک نه تنها موثر نبوده اند، بلکه به دلیل فقدان فرهنگ مشارکتی- مدنی در آنها همواره به عنوان مانعی جهت دستیابی به توسعه سیاسی به شمار آمدند.

توسعه، توسعه سیاسی، طبقه تهیدست،مدیریت شهری،مشارکت