فرشاد فروغی نسب - دانشجوی دکتری علوم سیاسی دانشگاه آزاد بین الملل خلیج فارس خرمشهر
شیوا جلال پور - استادیار گروه علوم سیاسی ، واحد اهواز ، دانشگاه آزاد اسلامی، اهواز

آنچه مشخص است امروزه جذب سرمایه زیربنا و عامل محرک توسعه اقتصادی در دولت ها می باشد وپیرو آن سرمایه گذاری مستقیم کشورهای خارجی موجب انتقال دانش و تکنولوژی، افزایش فرصت های شغلی، بهبود تراز پرداختها و ایجاد بازار رقابتی در کشورهای هدف می گردد.با عنایت به این موضوع کشورها برای فراهم آوردن شرایط جذب سرمایه وبهبود تعاملات اقتصادی برنامه ریزی هایی را انجام داده اند.مباحث فراوانی درتمایل بنگاه ها و شرکتهای چند ملیتی برای سرمایه گذاری در کشورهای خارجی تاثیرگذار است .اینگونه شرکت ها قبل از سرمایه گذاری در وهله اول ساختار سیاسی و سطح ریسک اقتصادی کشور میزبان را مورد بررسی قرارداده و نحوه تعامل کشورها با شرکت های سرمایه گذار خارجی را بوضوح مورد بررسی قرار می دهند. در این مطالعه با عنایت به اهمیت عامل سرمایه و تعامل جهانی در رشد اقتصادی هر کشور از یک سو و از سوی دیگر جذب سرمایه های خارجی، و آسیب پذیری های سیاسی کشورها به مخاطراتی اشاره گردید که سرمایه گذاری های خارجی را تهدید نموده و نوعی آسیب پذیری سیاسی لحاظ می شود نتایج بیانگر این مهم بود که شرکت های چندملیتی در کشورهایی که ریسک سیاسی در آن ها زیاد است و فاقد سیستم انتقال ریسک آسیب پذیری سیاسی همچون بیمه بوده و توان مدیریت ممانعت از آسیب منافع سیاسی اقتصادی شرکت های سرمایه گذاری را نداشته باشند تمایلی به سرمایه گذاری نداشته و راهبردی منفعلانه را در پیش می گیرند.

آسیب پذیری سیاسی،انتقال ریسک ، سرمایه گذاری خارجی، توسعه اقتصادی