مطالعه جایگاه مدیریت دانش در بهبود بهره وری بخش تعاون استان بوشهر

هدف پژوهش حاضر مطالعه جایگاه مدیریت دانش در بهبود بهرهوری بخش تعاون استان بوشهر میباشد. امروزه اهمیت مدیریت دانش به عنوان عامل موفقیت و پیشرفت سازمانها در شرایط کنونی بر هیچ کس پوشیده نیست. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع پیمایشی و از حیث هدف کاربردی و از نظر ماهیت همبستگی میباشد. جامعه آماری این پژوهش، شامل مدیران، کارشناسان و اعضای هییت مدیره در حوزه تعاون به تعداد 6000 نفر میباشد. روش نمونهگیری در این مطالعه تصادفی طبقهای بوده که از طریق جدول نمونهگیری کرجسی-مورگان به تعداد 361 نفر محاسبه شده است که یک پرسشنامه به دلیل ناقص بودن از تحلیل خارج و 360 نفر وارد تحلیل شدند. ابزار گردآوری داده شامل دو پرسشنامه استاندارد مدیریت دانش لاوسون با مولفههای(تولید دانش، کسب دانش، سازماندهی دانش، ذخیره دانش، انتشار دانش و کاربرد دانش) و پرسشنامه بهرهوری به صورت محقق ساخته با شاخصهای(خصوصیات فردی، فرهنگ سازمانی، ساختار سازمانی، سبک مدیریت و سیستم پاداش) میباشد. برای تجزیه و تحلیل دادهها پس از تست نرمال بودن با استفاده از آزمون کلموگروف-اسمیرنف، از آزمون T-values، آزمون R2 و معیار GOF استفاده شده است. نتایج حاصل از تجزیه و تحلیل دادهها نشان میدهد که از میان شاخصهای مدیریت دانش به ترتیب، دانشآفرینی با ضریب0/342، بکارگیری دانش با ضریب0/298 ،سازماندهی دانش با ضریب0/150 و ذخیره دانش با ضریب0/115 بیشترین تاثیر را بر افزایش بهرهوری شرکتهای تعاونی استان بوشهر داشته است و فرضیه مولفههای فوق مورد تایید قرار گرفت. جزء در دو مورد از شاخصهای مدیریت دانش شامل جذب دانش با ضریب0/139 و انتشار دانش با مقدار 1/513 بر بهرهوری شرکتهای تعاونی هیچ گونه تاثیری نداشتهاند. مقدار R2 برای متغیرهای وابسته(بهرهوری) برابر 0/709 در حد متوسط و قوی قرار دارد و با توجه به مقدار ملاک، مناسب بودن برازش معادلات ساختاری تایید میشود.

Keywords:

مدیریت دانش , بهره وری , شرکتهای تعاونی