تاثیر معماری طبیعت گرا (ارگانیک)برانسان

انسان در گذشته برای استراحت و دور بودن از فضاهای بی روح شهری به مکانهای سرسبز و دارای طبیعت بکر پناه برده تا روح خود را ارتقاء بخشدوبرای ادامه زندگی علاوه بر رفع نیازهای جسمی، درتلاش برای بر طرف ساختن نیاز های روانی خویش بوده است.طبیعت به عنوان بستر شکل گیری حیات موجودات در پاسخ گویی به رفع نیازهای فوق، همچون مادری است که فرزندی در بطن خویش می پرورد. اما با وجود خردسالی انسان در برابر شکل گیری محیط پیرامونش، با نبوغ سرشار و کنجکاوی روز افزون خود، دست به تخریب طبیعت زده است تا راه پیشرفت بگشاید، غافل از آنکه همواره در تقابل با محیط قرار گرفته است و با از بین رفتن نظم محیط، آرامش وجود خویش را که اساس سلامت جسم و جان می باشد از بین خواهد برد. ناگزیر در پی یافتن سلامت روانی به سوی مادر خویش باز می آید و نمود این بازگشت در فضای سکونت او، در معماری ارگانیک رخ می نماید؛ چرا که آسایش خویش را به تجربه گذشته در همسازی با طبیعت یافته است. در این مقاله که ازنوع توصیفی -تحلیلی می باشد وجمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای است سعی بر آن شده تا علاوه بر بررسی های روانشناختی پیرامون تاثیر طبیعت بر سلامت روانی انسان ها، به تاثیر معماری طبیعت گرا بر انسان بپردازیم.نتایج حاصل نشان می دهد معماری ارگانیک علاوه براینکه در حفظ محیط زیست تاثیر دارد ساکنان آن نیز از سلامت روح وجسم بهره مند خواهند شد.

Keywords:

انسان , طبیعت , معماری طبیعت گرا , ارگانیک