بررسی و تحلیل نقش هویت مکانی بر جمعیت پذیری( نمونه موردی شهر رامین اهواز)

شهر گستره ای است که در آن تمام عناصر و فضاهای کالبدی و جز آن در حال تحرک و پویایی و دارای کارکرد و استمرارند. تا زمانی که اجزای عناصر فضاهای این شهر همزمان و به طور متوازن در فعالیت باشند، استمرار و تداوم زیست شهری امکان پذیر است . در آن صورت است که هویت معنا می یابد و هر شهروند ساکن محله، برزن و شهر، احساس تعلق خاطر و مالکیت می کند و در فضاهای عمومی مشارکت می جوید. در شهر رامین اهواز به رغم ساخت و ساز گسترده منزل آپارتمانی و ویلایی، احداث بنا های تجاری ها و فروشگاه های مختلف و دیگر سازه ها ، متاسفانه به هویت شهر از جمله فضاهای عمومی و باز، فرهنگسرا، فرم و کالبد متنوع و شاخص های متنوع هویت ساز شهری توجه نشده است. پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده و گردآوری اطلاعات آن بر مبنای مطالعات کتابخانه ای- میدانی صورت گرفته است. انتخاب این روش براساس ماهیت متغیرهای هویت مکان و میزان هویت شهروندان شهر رامین اهواز است.. تعداد حجم نمونه این پژوهش 200 نفر بطور تصادفی انتخاب شده است .و جهت تحلیل از نرم افزار spssاستفاده شده است. با توجه به آزمون های انجام شده می توان نتیجه گرفت که از دیدگاه شهروندان در شهر رامین اهواز مولفه های هویت بخش کمتر از حد متعارف و معمول است. همچنین با توجه به نتایج سطح معناداری آزمون (0/32) و مقدار همبستگی (0/07)، نتیجه می شودکه بین رضایت ساکنین و مولفه های هویت بخش شهروندان رامین اهواز همبستگی و رابطه معنی داری وجود ندارد. علاوه بر آن نتایج حاصل از تحلیل رگرسیون دو متغیره برای پیش بینی جذب جمعیت از روی مدت سکونت و مولفه های هویت بخش نتیجه می دهد که بین جذب جمعیت، مدت سکونت و مولفه های هویت بخش در حالت کلی رابطه معناداری وجود ندارد و دو متغیر مدت سکونت و مولفه های هویت بخش، به صورت توام با جذب جمعیت در شهر رامین اهواز رابطه معنی دار ندارند.

Keywords:

هویت , هویت مکانی , جمعیت پذیری , رامین اهواز