میلاد راستگوی حقی - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران سازه، موسسه غیرانتفاعی دیلمان لاهیجان
حمیدرضا خوشنود - استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد لنگرود
سید جلال خالقی - استادیار موسسه غیرانتفاعی دیلمان لاهیجان

در سازه های بتن آرمه برای رسیدن به مقاومت مورد نیاز و کاهش تخلخل و هوای درون بتن و حصول پایایی، بتن به روشهای مختلف لرزانده می شود. بتن خودتراکم با روانی و کارایی بسیار بالا به راحتی تحت وزن خود در قالب بندی و لایه های آرماتور موجود نفوذ کرده و عملا نیازی به ویبره جهت تراکم ندارد. همچنین وجود الیاف در بتن باعث افزایش مقاومت استاتیکی بتن، مقاومت کششی، فشاری، خمشی، مقاومت ترک خوردگی و به خصوص طاقت خمشی (افزایش شکل پذیری) در بتن می گردد. الیاف ماکروسنتتیک مورد استفاده در این تحقیق از دو ساختار متفاوت با جنسهای مختلف تشکیل شده یک بخش آن رشته های نازک درهم تابیده که جنس آن از کوپولیمر و بخش دیگر آن از رشته های نازک شبکه ای تشکیل شده که جنس پلی پروپیلن خالص می باشد که این نوع الیاف باعث ایجاد یک سیستم بتن مسلح با کارایی و کیفیت بسیار بالا می شود. این الیاف باعث کاهش جمع شدگی بتن تازه و سخت، افزایش ضربه پذیری و افزایش مقاومت در برابر خستگی و افزایش سختی بتن می شود در این تحقیق تعیین نسبت بهینه الیاف ماکروسنتتیک و بررسی خواص تازه و سخت شده بتن خودتراکم مورد نظر است. در طرح های اختلاط از الیاف به میزان 0، 0/5، 1، 1/5، 2 و 2/5 کیلوگرم بر متر مکعب استفاده گردید. نتایج نشان داد که با وجود استفاده از الیاف، امکان ساخت بتن خودتراکم با حفظ خواص جریان پذیری امکان پذیر می باشد. همچنین حضور الیاف سبب افزایش مقاومت فشاری، خمشی و کششی گردید. در سنین اولیه عملکرد الیاف فورتا در ارتقای خواص مکانیکی نسبت به هر دو نوع الیاف پلی پروپیلن و فولادی بهتر مشاهده گردید.

بتن خود تراکم، الیاف ماکروسینیتیک، پلی پرولین، شکل پذیری