مطالعات پارامتریک اثر حفاری تونل های دایره ای بر نشست ماکزیمم سطح زمین

در احداث زیرساختارهای زیرزمینی شهری، عبور تونل ها از زیر سازه های سطحی امری اجتناب ناپذیر ایت. بنابراین پیش بینی و کنترل تغییر مکان های حاصل از حفاری، به ویژه نشست سطحی زمین، همواره باید پیش از حفاری مورد توجه قرار گیرد و در حین حفاری نیز بررسی شود. در این پژوهش، مطالعه بر روی تونل در دو حالت تک و دو قلو در شرایط ژیوتکنیکی مشابه انجام شده و با روش عددی مدلسازی و تحلیل شده است. همچنین اثر تغییرات پارامترها و کمیت های ژیوتکنیکی خاک از قبیل چسبندگی، زاویه اصطکاک و مدول الاستیسیته که بر مقادیر نشست سطحی زمین تاثیرگذار است مورد بررسی قرار می گیرد. طبق نتایج بدست امده با افزایش چسبندگی میزان نشست سطحی کاهش می یابد و خاک دچار تورم می شود. با افزایش زاویه اصطکاک خاک میزان نشست سطحی زمین نشست سطحی کاهش می یابد و خاک دچار تورم می شود. ب افزایش زاویه اصطکاک خاک میزان نشست سطحی زمین افزایش یافته و با افزایش مدول الاستیسیته سطحی کاهش یافته است. نتایج به دست آمده با استفاده از نمودارها و جداول به تفصیل بیان شده است.

Keywords:

تونل , نشست سطح زمین , نیروهای داخلی , پارامترهای ژیوتکنیکی خاک