اندرکنش خاک - ژیوگرید توسط مصالح درشت دانه

در عملکرد اکثر سازه های خاکی مسلح، مقاومت بیرون کشش مسلح کننده نقش عمده ای را به عهده دارد. از طرفی به علت اینکه خاک های درشت دانه معمولا اندرکنش بهتری با مسلح کننده برقرار می کنند، در این سازه ها بیشتر مورد استفاده قرار می گیرند. خاک های درشت دانه معمولا قفل و بست بهتری با چشمه های مسلح کننده برقرار می کنند. برای بهینه سازی هر سازه خاکی مسلح شده، عوامل مهمی وجود دارد. ولی مهمترین این عوامل عبارتند از : خاک و عنصر مسلح کننده. خاک، بیشترین حجم یک سازه خاکی مسلح را تشکیل می دهد. پایداری سازه خاکی مسلح بستگی دارد به اصطکاک بین خاک و مسلح کننده. اصطکاکی که در این حالت بسیج می شود تابعی از خصوصیات خاک و مسلح کننده خواهد بود. مزایای استفاده از مصالح دانه ای، مقاومت اصطکاک سطحی بالا، قابلیت زهکشی خوب و پایداری خصوصیات خاک با زمان و تغییرات درصد رطوبت می باشد. برخی نگرانی ها در خصوص استفاده از خاک های ریزدانه با نفوذپذیری کم عبارتند از: ایجاد فشار آب حفره ای، نفوذپذیری پایین، پتانسیل بالای خزش، پتانسیل نشست و تورم می باشد. عوامل مختلفی بر اندرکنش خاک – ژیوگرید تاثیر می گذارد. یکی از مهمترین عوامل تاثیرگذار در اندرکنش، نوع خاک می باشد. بنابراین در تحقیق حاضر، تاثیر دو نوع خاک بر مقاومت اندرکنش مورد بررسی قرار گرفته است.

Keywords:

ژیوگرید , اندرکنش , درشت دانه , مسلح کننده , بیرون کشش