تعیین درصد بهینه قیر و اصلاح کننده برای مخلوط آسفالت متخلخل با استفاده از روش طرح مرکب مرکزی تجربی
Publish place: International Conference on Contemporary Iran in Civil Engineering , Architecture and Urban Development
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 965
This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CICEAUD01_0186
تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1397
Abstract:
مخلوط آسفالتی با دانه بندی باز یا آسفالت متخلخل به طور گسترده به عنوان یک پوشش نازک و یا یک لایه آسفالتی محافظ به منظور کاهش سر و صدای ترافیک استفاده می شود. با این حال، استفاده از این نوع رویهبه عنوان یکلایه آسفالتی نتایج مختلفی داشته است. عملکرد مختلف مخلوط آسفالتی با دانه بندی باز با توجه به طرح های اختلاط مختلف و همچنین شرایط متفاوت محیطی و ترافیک تغییر می کند. به طور کلی، در طرحاختلاط این نوع مخلوط ها، از روش یک عامل در یکزمان برای تعیین مقدار قیر بهینه استفاده می شود. از طرفی، استفاده از اصلاح کننده ها در مخلوط های آسفالتی با دانه بندی باز به منظور بهبود خواص فیزیکی وعملکردی، روش طراحی این نوع از مخلوط آسفالتی را پیچیده تر می کند. روش یک عامل در یک زمان اغلب نیاز به تعداد زیادی آزمایش داشته و اندرکنش بین متغیرها ( درصد وزنی قیر مخلوط آسفالتی در مقابل مقدارافزودنی) را نادیده می گیرد. در این مطالعه، روش طرح مرکب مرکزی تجربی برای بهینه سازی تعدادی از آزمایش های مورد استفاده در تعیین درصد بهینه قیر و اصلاح کننده در مخلوط آسفالتی متخلخل مورد استفادهقرار گرفته است. نتایج حاصل از این روش نشان داد، افزودن نزدیک به 6/98 درصد گیلسونایت باتوجه به نتایج آزمایش کانتبرو، باعث بهبود چسبندگی بین قیر و سنگدانه شده و مقادیر بیشتر باعث کاهش چسبندگی می شود. همچنین نتایج نشان داد که طرح مرکب مرکزی می تواند به عنوان یک روش موثر برای فرایند طراحی مخلوط آسفالتی با دانه بندی باز استفاده شود.
Keywords:
Authors
نوید غفاری هشجین
دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران راه و ترابری دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
علی خدایی
استاد مهندسی عمران، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
فریدون مقدس نژاد
دانشیار مهندسی عمران، دانشکده مهندسی عمران و محیط زیست، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
شهریار استخری
دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی عمران راه و ترابری، دانشکده مهندسی عمران و محیطزیست، دانشگاه صنعتی امیرکبیر