ارزیابی و پیش بینی تاثیر نانوسیلیس بر جذب آب مویینه بتن به کمک شبکه عصبی مصنوعی

برای افزایش عمر مفید بتن باید شاخص های دوام را بهبود و جذب آب مویینگی و نفوذپذیری را کاهش داد. برای احقاق این امر راهکارهای مختلفی ارایه شده است که یکی از این راه ها استفاده از افزودنی نانوسیلیس از محصولات فناوری نانو، جایگزین بخشی از سیمان مصرفی بتن هست که می تواند در دوام و پایایی بتن تاثیر چشمگیری ایجاد کند.. طی سال های اخیر از روش شبکه ی عصبی مصنوعی به عنوان شاخه ای از علم هوش مصنوعی در بسیاری از مسایل عمران به کار گرفته شده است ایده اصلی این گونه شبکه های تا حدودی الهام گرفته از شیوه کارکرد سیستم عصبی مغز انسان برای پردازش داده ها و اطلاعات برای یادگیری و ایجاد دانش است . شبکه از تعداد دلخواهی واحد پردازشی یا (نرون ، سلول ، گره) که در لایه ها قرار می گیرند تشکیل می شود که مجموعه ورودی را به مجموعه خروجی ربط می دهد به بیان ساده از مدل های شبکه عصبی می توان به عنوان یک رگرسیون خطی و یا غیر خطی پیچیده یاد کرد که براساس داده های ورودی و هدف آموزش دیده و قادر به پیش بینی شرایط براساس ورودی های جدید می باشد. نتایج آزمایشات در این تحقیق نشان می دهد که استفاده از نانوسیلیس و کاهش نسبت آب به سیمان باعث کاهش جذب آب مویینه و نهایتا بهبود دوام بتن می شود و نیز با در نظرگیری مقادیر مختلف ماده افزودنی نانوسیلیس برای نسبت های مختلف آب به سیمان در سنین 14 و 35 روزه به عنوان ورودی شبکه، مدل طراحی شده شبکه عصبی مصنوعی عملکرد مطلوبی در پیش بینی شاخص جذب آب مویینه بتن دارد.

Keywords:

دوام بتن , جذب آب مویینه , نانو سیلیس , شبکه عصبی مصنوعی