محمدصادق عباسی فر - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک، گروه مهندسی عمران، اراک، ایران
ایمان میرزایی مقدم - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک، گروه مهندسی عمران، اراک، ایران
سبحان رباط میلی - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک، گروه مهندسی عمران، اراک، ایران
حامد قدیمی کرهرودی - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک، گروه مهندسی عمران، اراک، ایران

بتن خودتراکم می تواند به عنوان یکی از بتن های نوینی مطرح شود که بدون جداشدگی سنگ دانه یا آب انداختگی و بدون نیاز به عمل تراکم، قابلیت پرکنندگی فضاهای خالی میان آرماتورها را دارد. این نوع بتن به دلیل قابلیت های صنعتى و اقتصادی می تواند به کمک مواد پوزولانی که خود نقش مهمی در افزایش مقاومت و دوام سازه های بتنی دارند، ساخته شود. در این مقاله برای مقایسه اثر مواد پوزولانی بر مقاومت فشاری و جذب حجمی آب بتن خودتراکم، 6 طرح مختلف با جایگزینی پوزولان های معدنی (میکروسیلیس و متاکایولن) به میزان 10% ، 15% و 20 % وزنی سیمان انجام شد و در نهایت بهترین طرح اختلاط برای داشتن کمترین جذب آب و بیشترین مقاومت فشاری بدست آمد.

بتن خودتراکم، جذب حجمی آب، میکروسیلیس، متاکایولن