بررسی تاثیر قطر و فاصله پایه های تراکمی شنی با آرایش مثلثی بر پارامترهای خاک و وضعیت روانگرایی پس از بهسازی خاک های دانه ای
Publish place: International Conference on Contemporary Iran in Civil Engineering , Architecture and Urban Development
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 576
This Paper With 13 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
CICEAUD01_0415
تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1397
Abstract:
پایه های تراکمی شنی به عنوان گزینه ای جهت بهسازی خاک های سست به منظور کاهش نشست، افزایش ظرفیت باربری و مدول عکس العمل بستر و مقاوم سازی خاک در برابر روانگرایی مورد استفاده قرار می گیرند. این پایه ها مشابه سایر المان های ستون سنگی، دارای عملکرد زهکشی شعاعی خاک در زمان وقوع زلزله و زایل شدن سریع فشار آب حفره ای اضافی را دارا می باشند. علاوه بر این، به علت نحوه اجرای پایه ها، خاک اطراف پایه ها به طور مطلوبی در حین اجرا متراکم می شود. در عمل، دو خاصیت زهکشی پایه ها و تراکم خاک دور پایه ها منجر به مقاوم سازی خاک روانگرا می شوند. در اغلب موارد، افزایش تراکم خاک دور پایه ها به اندازه ای است که به تنهایی باعث مقاوم سازی خاک در برابر روانگرایی می شود. این مقاله با اتکا به خاصیت تراکمی پایه ها، به ارایه یک راهکار ساده جهت انتخاب بهینه قطر و فاصله بین پایه ها با آرایش مثلثی به منظور مقابله با روانگرایی و پیش بینی پارامترهای اصلی بستر خاک مرکب می پردازد. همچنین میزان تاثیر مشخصات پایه های تراکمی از جمله قطر و فاصله میان پایه ها در برطرف کردن روانگرایی خاک مورد ارزیابی قرار می گیرند. در این راستا با استفاده از راهکار مذکور، اثرات تراکمی اجرای پایه های تراکمی شنی در میزان تراکم خاک اطراف پایه ها، تنش های ایجاد شده درون خاک و وضعیت روانگرایی با افزایش قطر و فاصله پایه ها، بر اساس اطلاعات ژیوتکنیک سایتی در بندر ریگ از استان بوشهر، مورد ارزیابی قرار داده شده است. بر اساس تحلیل های انجام شده، نتایج نشان می دهد که پایه های تراکمی شنی با آرایش مثلثی صرفا بدون اتکا به خاصیت زهکشی پایه ها می تواند به طور میانگین وزن مخصوص خشک خاک را 12 درصد افزایش، درصد تخلخل خاک را 23 درصد کاهش و ضریب اطمینان خاک را در مقابل روانگرایی به طور مطلوبی تا حد مورد نیاز افزایش دهد.
Keywords:
Authors
محمدعلی شهریارپور
دانشجوی کارشناسی ارشد ژیوتکنیک، دانشگاه خلیج فارس بوشهر
بهمن نیرومند
استادیار گروه مهندسی عمران، دانشگاه خلیج فارس بوشهر