تاثیر ارتفاع آب بر عملکرد لرزه ای مخازن هوایی با و بدون میراگر

یکی از راه های افزایش مقاومت لرزه ای سازه ها استفاده از میراگرها است که با بهبود رفتار لرزه ای وکاهش سختی سیستم ضمن افزایش دوره تناوب ارتعاش سازه سبب کاهش پارامترهایی چون جابجایی و نیروی برش پایه می گردد. با توجه به آسیب پذیری مخازن هوایی آب بعنوان سازه هایی راهبردی جهت تامین آب بهداشتی شهرها وهمچنین فشار شبکه جهت اطفاء حریق که در زلزله ها امری بدیهی است، لزوم پایداری وسلامت این سازه پس از زلزله امری ضروری می باشد. یکی از پارامترهای مهم وتاثیرگذار بر عملکرد لرزه ای مخازن هوایی آب ارتفاع سیال داخل مخزن می باشد. در این مقاله با انجام تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی یک مخزن هوایی بتنی با پایه بتنی در ترازهای مختلف آب و تحت شتاب نگاشتهای متفاوت در دو حالت با و بدون جداساز تحلیل گردیده و به تاثیرارتفاع آب داخل مخزن پرداخته شده و نتایج حاصل با هم مقایسه گردید. میراگر مورد استفاده در این مدل ها از نوع الاستومری نیوپرنی می باشد که در محل اتصال مخزن به ستون بتنی نصب گردیده است. نتایج حاصله نشان داد درمخازن هوایی دارای میراگر نسبت به مخازن بدون میراگر٬ زلزله باعث میرایی انرژی زلزله خواهد شد. طی فرایند میرایی، دوره تناوب طبیعی سازه افزایش یافته شتاب و نیروهای وارد برسازه کاهش می یابد و منجر به کاهش تغییرمکان و کاهش نیروی برش پایه در مخزن می گردد.

Keywords:

میراگر , ارتفاع سیال , تحلیل دینامیکی تاریخچه زمانی , دوره تناوب