محمدرضا مبینی - کارشناسی ارشد مهندسی عمران گرایش سازه، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه، ساوه، ایران
سعید فدایی - دانشیار دانشکده مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه، ساوه، ایران

عموما اتصالات طراحی شده در سازه ها فقط به وسیله نیروهای خمشی بارگذاری شده اند و در برابر نیروهای کششی محوری بزرگ که در اثر تغییر مکان اعضا در آنها به وجود می آیند مقاومتی ندارد و جنبه مهمی که در اتصالات برای تخریب پیش رونده باید داشته باشد این است که توانایی انتقال بارهای کششی بزرگ را از یک تیر به تیر دیگر بر روی المان عمودی باربر حذف شده داشته باشد. سرعت اجرا و کیفیت ساخت، دو پارامتر مهم در زمانبندی و مدیریت ساخت پروژه های عمرانی می باشد لذا در راستای تحقق این هدف در اجرای سازه های فولادی، ساخت اعضای سازه ای به کارگاه های تخصصی ساخت اسکلت سپرده می شود. در این کارگاه ها با دقت و کیفیت بالا اعضا برش کاری و با جوش، سرهم بندی می گردد و در گام بعدی این اعضا به سایت اجرای پروژه ارسال گردیده تا به یکدیگر متصل شوند.

سازه فولادی، تخریب پیشرونده، رفتار الاستیک