محمدقاسم وتر - استادیار پژوهشکده زلزله شناسی، پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله، تهران
کیانوش قزوینی - کارشناس ارشد زلزله، پژوهشگاه بین المللی زلزله شناسی و مهندسی زلزله، تهران

در طی چند دهه ی اخیر در کشور همواره ساختمان ها در اثر وقوع بلایای طبیعی مانند زلزله، سیل و بارش برف ها سنگین دچار تخریب شده اند. یکی از روش های کاهش خسارت، تقویت، بهسازی و مقاوم سازی سازه های موجود می باشد.در چند دهه اخیر، استفاده از کامپوزیت های FRP به خصوص در مورد سازه های بتنی رواج پیدا کرده است، که علل این مسیله را باید در خصوصیات و مزایای این مواد در مقایسه با مصالح سنتی مانند فولاد بررسی کرد. قرارگیری بتن تحت تنش های فشاری چند محوره باعث افزایش مقاومت و شکل پذیری آن می گردد، که این بهبود عملکرد بدلیل جلوگیری از گسترش ترکهای عرضی در بتن می باشد. محصورکردن بتن توسط فولادهای عرضی، ورق های فولادی و یا کامپوزیت ها باعث تبدیل تنش های تک محوره به چند محوره می گردد. امروزه استفاده از کامپوزیت ها به دلیل خواص فوق العاده از قبیل مقاومت و سختی بالا، وزن اندک، مقاومت در برابرخوردگی، ناهمسانگرد بودن این مواد و طراحی بهینه، نصب آسان و سریع، کارایی اجرایی خوب، انعطاف پذیری بیشتر درطراحی، هزینه کمتر ( شامل زمان، مصالح و اجرا ) انجام تقویت درزمان استفاده ازسازه، نسبت به ورق های فولادی مورد توجه قرار گرفته است. دراین تحقیق با بررسی مدل های استوانه ای و مکعبی بتنی با مقاومت های مختلف و تحت آزمایش قراردادن آنها و ترسیم مدل های تنش کرنش آنها، تاثیرمحصور کردن بتن برمقاومت و شکل پذیری آنها مورد ارزیابی قرار گرفته، که نتایج، حاکی از بهبود رفتار نمونه های محصور شده دارد.

بتن محصور، الیاف FRP، مقاومت، شکل پذیری