فرشید اصغری - دانشجو کارشناسی ارشد سازه دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساوه
محمدحسین رفیعی پور - استادیار و عضو هییت علمی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ساوه

بهسازی ساختمان های بتن آرمه موجود در برابر زلزله با روش هایی متفاوت با روش های مقاوم سازی سنتی صورت می گیرد. در روش های بهسازی مدرن استفاده از سیستم های شکل پذیر یا میراگرهای انرژی رشد شایانی داشته اند. این سیستم ها سبب می شوند عملیات اجرایی بهسازی از نظر حجم و زمان به حداقل برسد و علاوه بر کاهش هزینه های اجرایی، لطمه کمتری به روند بهره برداری از ساختمان وارد شود. در این تحقیق ساختمانی 12 طبقه، واقع در شهری با شدت لرزه خیزی زیاد مورد مطالعه واقع شده است. در مطالعات آسیب پذیری این ساختمان مشخص شد که سیستم سازه ای، دارای ضعف های شدیدی در مقدار تنش های موجود نسبت به تنش های مجاز المان ها، بوده و دریفت طبقات، بیشتر از حد مجاز است. در بهسازی سازه از سیستم مقاوم لرزه ای مهاربندهای کمانش تاب برای سیستم مقاوم جانبی ساختمان استفاده شده است که در زمینه های مختلف مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفته است. این سیستم دارای شکل پذیری و اتلاف انرژی بالایی بوده و سختی و مقاومت کافی را در هنگام زلزله تامین می کنند. مطالعات بهسازی طبق آیین نامه های بهسازی لرزه ای ساختمان های موجود ، نشریه 360 سازمان مدیریت و برنامه ریزی کشور، انجام شده است. تحلیل سازه به روش تاریخچه زمانی غیرخطی با استفاده از هفت شتاب نگاشت که مربوط به حوزه نزدیک گسل می باشد با استفاده از نرم افزار PERFORM 3D صورت پذیرفته است. در پایان مقایسه شتاب و تغییر مکان جانبی نسبی طبقات و برش وارد برپایه ساختمان، قبل و بعد از مقاوم سازی، ارایه گردیده است.

قاب خمشی بتن آرمه، تحلیل دینامیکی غیرخطی، مهاربند کمانش تاب، شتاب طبقات، تغییر مکان نسبی، برش پایه