کوثر محبی - دانشجوی کارشناسی ارشد، معماری، بناب، تبریز، ایران
مژگان عادلی - دانشجوی کارشناسی ارشد، معماری، بناب، تبریز، ایران

ساخت یک شهر هوشمند به عنوان یک استراتژی برای کاهش مشکلات تولید شده توسط رشد جمعیت شهری و شهرنشینی سریع مطرح شده است. رشد شهرنشینی، توجه به پیامدهای مدرنیته در زندگی شهری را همراه داشته است. در چنین فضایی توجه به مولفه های شهر هوشمند و خلاق یکی از مهمترین اولویت برنامه ریزان و سیاست گذاران است که ضروری به نظر می رسد. لذا این پرسش پیش می آید که آیا شهرهای هوشمند قادرند در تمام ابعاد زندگی شهرنشینی از ویژگی پایداری برخوردار باشند براساس یافته های وسیع و گسترده ای از ادبیات میان رشته ایی مختلف، هشت عامل مهم شهر هوشمند شناسایی شده اند: حکمروایی هوشمند، انرژی هوشمند، ساخت و ساز هوشمند، جابجایی هوشمند، زیرساخت هوشمند، تکنولوژی هوشمند، مراقبت های بهداشتی هوشمند، شهروندی هوشمند. این عوامل اساس یک چارچوب یکپارچه هستند. که می تواند در بررسی چگونگی ابتکارات دولت های محلی در تشکیل شهر هوشمند سپس برای رسیدن به توسعه شهری پایدار استفاده شوند. بر این اساس در این پژوهش تلاش گردیده تا به تبیین مفهوم شهر هوشمند و راه های تحقق آن در جوامع پرداخته شود. که به موازات تغییر و تحول در شیون اجتماعی و اقتصادی و سیاسی زندگی بشر قرن حاضر و مطرح شدن نیازهای جدید یک تشکیلات منسجم، چگونه امکان دستیابی به چهارچوب های پایداری ضمن مطالعه مفاهیم و ادبیات مرتبط با هوشمندی در اسناد کتابخانه ایی، بررسی تحلیلی- توصیفی موضوع، تعاریف و ارایه طبقه بندی ساختارمند از مسیله مد نظر خواهد بود همچنین سعی بر آن شد تا راهبردها به منظور دستیابی به شهرهوشمند ارایه گردد. در این راستا مقاله مروری بر مفاهیم، شاخص ها و معیارهای شهر هوشمند نیز خواهد بود.

شهر هوشمند، توسعه پایدار، حوزه های راهبردی، شاخص های هوشمندی