سودا جمالی لاله - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فیروزکوه، فیروزکوه، ایران
منصوره رضاسلطانی - استادیار گروه معماری، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فیروزکوه، فیروزکوه، ایران

در دنیای امروز با شمار روزافزون معلولین و نیز گسترش انواع رشته های ورزشی و نیاز حیاتی معلولین به تحرک و فعالیت بیشتر جسمانی لزوم ابداع و بکارگیری شیوه های جدید و آسانتر که خاص معلولین باشد بیش از پیش احساس می شود. سالهاست که این باور و ذهنیت نادرست معلولین نخاعی که محدویت های حرکتی مانع فعالیت های جسمانی و تمرینات بدنی آنان می شود، یا ورزش تاثیری بر جسم و روح ندارد، به کناری نهاده شده است. بی تردید فعالیت های بدنی مستمر و مناسب معلولین، بر میزان برخورداری آنان از سلامتی و کاهش عوارض ثانویه معلولیت تاثیری محسوس دارد. معلولیت، بحرانی است که می تواند موجب اضطراب، کاهش اعتماد به نفس، دشواری های روانی و نهایتا عدم دستیابی به هویت مستقل و تعاملات اجتماعی نوجوان معلول شود. به همین دلیل ضروری است که راهکارهای مناسبی در جهت تعدیل و کاهش صدمات روحی و روانی معلولین نوجوان و دستیابی به هویت مستقل در آنان اتخاذ گردند. بنابراین، ضروری است تا تدابیری برای ارتقای سطح بهداشت روانی نوجوانان معلول اندیشیده شود. حضور موثر در بین همسالان می تواند یکی از راهکارهای مورد نظر باشد. معمولا تعامل با همسالان نوجوان ضمن تفریحات جمعی، مثل گردش های علمی، حضور در اماکن ورزشی، فرهنگی، هنری و غیره امکان پذیر می باشد، در حالی که معمولا این گونه تفریحات برای حضور معلولین طراحی نشده اند. این مقاله سعی دارد با در نظر گرفتن عوامل موثر بر تعاملات اجتماعی کودکان معلول و نیز میزان تاثیر تفریحات بر آن، به بیان ویژگی های فضایی خاص این کودکان بپردازد زیرا که چنین فضایی می تواند به افزایش بهداشت عمومی و سلامت جامعه کمک کند.

تعاملات اجتماعی، کودکان، معلول، جسمی حرکتی، تفریح