بررسی تاثیر بناهای میان افزا در معماری زمینه ( براساس شکل گیری گسترش محیط برای آینده)

در پی افزایش جمعیت شهرنشین و رشد بی رویه و پراکنده شهرها راهبرد توسعه درونزا ( توسعه میان افزا) با هدف پاسخگویی به نیازهای جمعیت روبه رشد شهرنشین و استفاده مطلوب از فضاهای موجود شهری شکل گرفته است. رویکردهای نوین توسعه شهری، برای حفظ محیط زیست و افزایش سرزندگی، اجازه ی گسترش افقی شهرها را نمی دهند. این مقاله بر آن است تا با نگاه به یکی از اندیشه های مطرح در طراحی معماری زمینه گرا بستر لازم را برای گسترش مناسب و هم خوان با ارزش ها در این بافت ها فراهم سازد. لذا نگارندگان در این پژوهش بر آنند تا از طریق تحقیق در مطالعات پیشین، تحلیل محتوا، مطالعات کتابخانه ای با بررسی اندیشه زمینه گرا، چگونگی انطباق پذیری طراحی معماری با استفاده از گسترش فضا در آینده را آشکار سازند. از این روی با مطرح ساختن بناهای میان افزا در درون معماری زمینه و چگونگی طراحی و انطباق پذیری آنها از سیستم طراحی در گستره ی اندیشه های توسعه پایدار، نگاهی نوین را به طراحی این مناطق پدیدار سازند. با بررسی های انجام شده آشکار شد که طراحان می توانند از ظرفیت های بالقوه ی نهفته در زمین ها و طرح های معماری قابل گسترش، به گونه ای بهره برد که ارزش های نهفته تبدیل به جاذبه های بالفعل شوند.

Keywords:

طراحی معماری , میان افزایی , زمینه گرایی , آینده نگری