بررسی اصول پایداری اجتماعی در معماری خانه سنتی (نمونه موردی: خانه تدین، شهر سمنان)

در دهه های پایانی قرن بیستم و شروع قرن بیست و یکم، پایداری به عنوان یکی از مباحث مطرح در کلیه عرصه ها، به ویژه در عرصه فضاهای شهری و معماری مطرح بوده است. این موضوع می تواند از طریق سه مولفه ی اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی در کنار یکدیگر به تعادل برسد. وجه اقتصادی معمولا به انگیزه ی مالی و انتفاعی توسط سرمایه گذاران رعایت می گردد و حتی گاهی در آن افراط می شود. مسایل زیست محیطی نیز به فراخور هر جامعه برای خود ضوابطی دارد و مورد توجه واقع می شود، اما آنچه مغفول می ماند وجه اجتماعی توسعه پایدار است. تغییراتی که برای به بار نشستن آینده پایدار ضروری است، همواره قید و بند فرهنگ اجتماعی هر جامعه می باشد و لازمه آن تغییر و باز بینی الگوها و ارزش های اجتماعی است و این پژوهش با این فرضیه که با بررسی در گنجینه های غنی معماری پایدار گذشته بتوان الگوهای برجسته شان را در طراحی جدید به کار برد می پردازد. براساس هدف این پژوهش جز دسته ی کاربردی توسعه ای است و دارای ماهیت کیفی می باشد. شیوه ی گردآوری اطلاعات آن کتابخانه ای و روش انجام پژوهش کیفی با استفاده از تحلیل نمونه های موجود سعی در شناخت اصول پایداری اجتماعی در خانه های سنتی سمنان نموده تا با الهام از آنها راهکارهای طراحی معماری برای خانه های امروزی ارایه دهد.

Keywords:

سمنان , پایداری اجتماعی , خانه سنتی