اهمیت تجربیات حسی بیمار در درک فضای درمانی و ارتقا رضایتمندی نمونه موردی: بیمارستان بوعلی ساری

امروزه انسان معاصر شاهد اثرات منفی روند زندگی شهرنشینی و صنعتی بر تمام فرایندهای فیزیولوژی، جسمی و روانی است که به دنبال آن، نگرانی های جدی در رابطه با مسایل روحی و عاطفی انسان ها مطرح می شود. این نگرانی ها در محیط های درمانی به دلیل گذراندن ساعت های طولانی در این محیط برای بیماران و مناسب نبودن شرایط روحی بیمار در نتیجه بیماری، تبدیل به تنش می شود و هر اقدامی در راستای کاهش این تنش، افزایش کیفیت این فضاها و به دنبال آن رضایتمندی بیماران را در پی خواهد داشت. هدف از ارایه این مقاله بررسی اهمیت طراحی متناسب با لذت حسی بیمار در میزان رضایتمندی از محیط درمانی با توجه به نظر مخاطبان این فضاها است. فرضیه تحقیق بیان می کند ایجاد لذت حسی برای بیماران متناسب با تجربیات حسی آنها از فضای درمانی تاثیر زیادی در روند درمان روحی و روانی در کنار درمان جسمی بیمار دارد که موجب رضایتمندی آنها از این محیط ها می شود. برای این منظور ضمن بررسی وضع موجود بخش بستری بیمارستان بوعلی ساری از نظر کمبود موارد لازم برای ایجاد لذت حسی مناسب از فضا، راهکارهایی برای رفع این مشکلات و ایجاد حس آرامش روحی برای بیماران در قالب طرح سه بعدی به بیماران ارایه خواهد شد و میزان رضایت آنها از طرح جدید سنجیده می شود. این نوع مطالعه از نوع توصیفی - پیمایشی است و برای تجزیه و تحلیل از برنامه SPSS و آمار توصیفی استفاده شده است. پایایی درونی پرسشنامه از طریق آلفای کرونباخ صورت پذیرفته است و نتایج بدست آمده با توجه به پرسشنامه تهیه شده از 108 بیمار بخش بستری نشان می دهد که ایجاد لذت حسی برای بیماران با رعایت مولفه غنای حسی تاثیر زیادی در روند بهبود روحی و عاطفی بیمار علاوه بر درمان جسم، و رضایتمندی نهایی بیماران دارد.

Keywords:

فضای درمانی , بخش بستری , تجربیات حسی , لذت حسی , رضایتمندی