مهسا بیرقی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارومیه
پریسا آبرومند - هییت عملی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بناب

رشد روز افزون شهرها و بالا رفتن آلاینده های موجود در هوا، محیط زیست و سلامت انسانرا به خطر انداخته است. با توجه به نمودار بخش های مختلف مصرف کننده ی انرژی ساختمان ها قسمی در حدود 40 درصد از منابع موجود را به خود اختصاص داده اند که این مقوله می تواند مورد توجه طراحان و معماران قرار گیرد که در این میان بحثی به عنوان معماری پایدار مطرح می گردد. در این شاخه از معماری، با توجه به اصول و مبانی منطقی در راستای جلوگیری از تخریب محیط زیست و همچنین کاهش مصرف سوخت های فسیلی و منابع انرژی تجدید پذیر که نتیجه ی آن کاهش آلاینده های محیطی می باشد. بنابراین می تواند پاسخی منطقی در مقابل ساخت و سازهای موجود با مصارف بالای انرژی باشد تا بتوان با استفاده از منابع انرژی تجدید پذیر و رعایت اصولی معماری پایدار که همگی در راستای حفظ محیط زیست و حفظ منابع برای آیندگان می باشد، گام برداشت. در این مقاله سعی بر آن است ضمن بررسی معنا و مفهوم معماری پایدار، تاثیر بهره مندی از منابع تجدید ناپذیر را به عنوان حلقه ی بین معماری و حفظ محیط زیست شناسانده، تا بتوان گامی مثبت در جهت نیل به کاهش مصرف انرژی و معماری همگام با طبیعت برداشت که یکی از مهمترین بناهای مورد بررسی را می توان هتل ها و مراکزی که با گردشگران و توریست ها برخورد دارد در نظر گرفت.

معماری پایدار، توسعه پایدار، محیط زیست، گردشگری پایدار، هتل