مژگان کرمی - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی عمران، دانشکده عمران و محیط زیست، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
عبداله اردشیر - هییت علمی دانشکده عمران و محیط زیست، دانشگاه صنعتی امیرکبیر

امروزه کاهش پوشش گیاهی از یک سو و افزایش سطوح نفوذناپذیر از سوی دیگر باعث افزایش فرکانس و شدت سیلاب ها در مناطق شهری شده است. مدیریت سیلاب و بررسی روش های بهینه انجام آن در سال های اخیر مورد توجه مدیران شهری قرار گرفته است؛ روش هایی که می توانند آسیب های سیلاب را در مناطق شهری به حداقل برسانند. در این مقاله، روش های نوین و سنتی مدیریت سیلاب به تفصیل و با رویکرد عملیاتی مورد بررسی قرار گرفته است. تآثیرات، مزایا، معایب، ملاحظات اجرایی و مولفه های طراحی هریک از این روش ها ذکر شده تا مقایسه جامعی بین آنها ممکن شود. بهترین راهکارهای مدیریتی توسعه با تاثیر اندک کنترل کمیت و کیفیت آب، ترکیبی از سری فرآیندهای فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی را بکار می برد. این فرآیندها شامل نگهداشت موقت و دایم، ته نشینی، جذب، نفوذ، لخته سازی و یا نفوذ بیولوژیکی است.

سیلاب، مدیریت رواناب، محیط زیست، نفوذپذیری سطحی