سنجش و ارزیابی میزان پیاده مداری مطلوب در اطراف میدان توحید (ارگ) شهر کرمان

پیاده روی مهمترین امکان برای مشاهده مکان ها، فعالیت ها و احساس شور و تحرک و کشف ارزش ها و جاذبه های نهفته در محیط است که می تواند در تجدید حیات مدنی مراکز شهری موثر باشد و از طریق افزایش زمینه حضور شهروندان در مکان های جمعی، تعاملات و همبستگی اجتماعی را بیشتر می کند. پیاده روی طبیعی ترین شکل جابجایی است و علی الاصول باید ایمن ترین و راحت ترین آن نیز باشد. با این وجود امروزه در شهرهای ما به دلیل ازیاد وسایل نقلیه، پیاده روی کمتر مورد توجه قرار گرفته و این موضوع تا جایی گسترش یافته که هویت، ایمنی و امنیت پیاده به عنوان یکی از مهم ترین ارکان سیستم حکل و نقل شهری مخدوش و پیاده فاقد جایگاه در خور و شایسته شده است. هدف پژوهش حاضر سنجش مطلوبیت پیاده مداری افراد پیاده در محدوده میدان ارگ شهر کرمان می باشد. روش تحقیق توصیفی مبتی بر شیوه پیمایشی ( پرسشنامه در بین افراد پیاده رو می باشد. گردآوری اطلاعات در قالب روش های کتابخانه ای ( کتب، اسناد، مقالات و ...) و روش میدانی صورت گرفته است. جامعه آماری پژوهش را افراد پیاده رو در محدوده میدان توحید (ارگ) تشکیل می دهد که به طور تصادفی 284 نفر از افراد پیاده رو در طول یک هفته و 30 نفر از متخصصین به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل عاملی یک طرفه با اندازه مکرر استفاده شده است نتایج حاصل از آزمون تحلیل عاملی یک طرفه نشان مید هد بین میانگین شاخص های مطلوبیت پیاده مداری اختلاف معنی داری وجود دارد. به طوری که میانگین تمام شاخص ها پایین تر از حد مبنا ( 3) می باشد. پایین ترین نمره میانگین برای تسهیلات و مبلمان با مقدار (2/00) و بیشترین آن به ترتیب نفوذ پذیری و دسترسی و ساختار، فرم و انعطاف پذیری با مقدارهای 2/29 و 2/29 بوده است. نتیجه می گیریم پیاده روهای محدوده مورد مطالعه به لحاظ شاخص های پیاده مداری در حد نامطلوب می باشد.

Keywords:

سنجش , مطلوبیت پیاده مداری , میدان ارگ , شهر کرمان