فرانک توتونچی - دانشجوی دکتری مدیریت منابع آب، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
علی کیایی - دانشجوی دکتری مدیریت منابع آب، دانشگاه صنعتی امیرکبیر
رضا مکنون - استادیار دانشکده عمران و محیط زیست، دانشگاه صنعتی امیرکبیر

به دلیل قرار گرفتن کشور ایران در منطقه ای با اقلیم گرم و خشک، از دیرباز حفظ و نگاهداشت منابع آبی در این منطقه اهمیت ویژه ای داشته است. همچنین استفاده صحیح و حفاظت فیزیکی و شیمیایی از منابع آب از ارکان اولیه توسعه پایدار و حفظ محیط زیست است. در بسیاری از کشورها بررسی کیفیت منابع آب از برنامه های مهم سازمان های آبی، برنامه ریزی و مدیریتی است که طی آن، بررسی ها و پایش ها، با استفاده از دستورالعمل ها و استانداردهای بین المللی صورت می گیرد. در ایران نیز، با بررسی روند سیاست گذاری در حوزه آب، به ویژه در هشتاد سال اخیر، امکان برنامه ریزی بر روی کاستی های مدیریتی هرچه بیشتر فراهم آمده و جنبه های مثبت آن نیز آشکار می شود. پس از بررسی قوانین و آیین نامه های مصوب، مشخص شد تاکنون در 46 قانون و 42 آیین نامه به طور مستقیم و در 28 قانون و 18 آیین نامه به طور غیرمستقیم به موضوع آب، برق و آب و فاضلاب پرداخته شده است. در این مقاله به بررسی تفصیلی این قوانین و پیامدهای ان پرداخته می شود.

توسعه پایدار، سیاست گذاری، قوانین، آیین نامه، برنامه ریزی، ایران