رویا رفیعیان - دانشجوی کارشناسی ارشد، رشته طراحی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد کرمان،

با توجه به گسترش شهرنشینی در قرون اخیر و افزایش جمعیت، امروزه توجه به شهرها و مسایل شهرنشینی یکی از مسایل ضروری برنامه ریزی در سطح کشور می باشد. به دنبال تغییر در شرایط و عوامل موثر بر گسترش و توسعه شهری در دوران اخیر، محله های مسکونی انسان ساخت جایگاه ویژه ای در شکل گیری شهرها داشته اند. توسعه پایدار بخش عمده ای از ادبیات شهرسازی را به خود اختصاص داده است. پرداختن به اصول و معیارهای توسعه محله پایدار هنوز نیاز به تحقیق فراوان دارد. توسعه پایداری در کوچکترین پاره شهری را توسعه پایدار محله ای می نامند. هدف از انجام این پژوهش ارزیابی شاخص های توسعه پایدار، شاخص های زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی_فرهنگی است که با استفاده از مطالعات میدانی و کتابخانه ای از طریق پرسشنامه و مصاحبه و فیش برداری صورت گرفته است. در تحلیل پایداری سطح محله سرزندگی، هویت، احساس تعلق ساکنین، امنیت، عدالت و برابری، رفاه، سودآوری اقتصادی، سیما و منظر شهری، سازگاری کاربری ها، آلودگی صوتی و فضای سبز محله ای ارزیابی شده اند. که نتایج ارزیابی حاکی از این است که شاخص های توسعه پایدار به طور کامل در این محله تحقق نیافته اند و به این منظور راهکارهایی جهت برطرف کردن کمبود ها و دستیابی به پایداری محلی ارایه می شود.

ارزیابی، توسعه پایدار شهری، بافت جدید، محله