عارف کشیری دینکی - کارشناسی ارشد روانشناسی بالینی
فاطمه بارانی - کارشناسی ارشد معماری
علی نبیان - دانشجوی دکتری DBA ، کارشناسی عمران و معاون عمرانی استانداری مازندران

هدف از انجام این پژوهش، بررسی نقش قرارگاه اجتماعی شهری در کاهش میزان استرس شهروندان است. پژوهش در دو محله از شهر ساری، از طریق مقایسه نگرش و ادراک استرس ساکنین ( 200 نفر) صورت پذیرفت. این نوع مطالعه توصیفی کمی می باشد و برای تحلیل ارتباط میان قرارگاه اجتماعی و سطح استرس افراد از رویکرد مطالعه موردی استفاده شده است. ابزار گردآوری داده ها از طریق تحلیل کیفی مفاهیم و نظریه های موجود انتخاب گردید و از پرسشنامه اداراک استرس کوهن( PSS ) برای بررسی کمی شاخص استرس در نمونه های موردی استفاده شده است. نتایج حاصل از بررسی پرسشنامه مشخص نمود که عوامل محیطی در کاهش استرس ساکنین تاثیر بسزایی دارد و افرادی که در کنار قرارگاه های اجتماعی سکونت دارند نسبت به ساکنین دیگر محلات با دسترسی محدود به فضای سبز، استرس کمتری را تجربه می کنند. ننایج نشان داد که وجود فضای سبز در شهر امری لازم است اما کافی نیست و نقش فضای سبز در کاهش استرس زمانی اهمیت می یابد که همانند یک قرارگاه اجتماعی نیاز های انسان از قبیل احساس امنیت، تخلیه هیجانی، احساس تعلق، تعهدات اجتماعی و اصول شهروندی در آن پاسخ گفته شود.

قرارگاه اجتماعی، مکان سوم، استرس، پارک، فضای سبز