بازآفرینی بافت قدیم با رویکرد ارتقاء گردشگری (مطالعه موردی: محله نقش جهان اصفهان)

بافت های قدیمی و کهن شهرها و به واسطه ی قدمت تاریخی و وجود عناصر با ارزش تاریخی موقعیت مناسب ارتباطی ، قرارگیری بازار اصلی شهر و قلب تپنده ی اقتصادی آن و... دارای ارزش و جایگاه منحصر به فردی در ساختار فضایی و کارکردی شهر می باشد . همچنین توجه به بافت های قدیمی وفرسوده و رفع ناپایداری آن ها به موضوع جدی و محوری در شهرها بدل شده به گونه ای که بازآفرینی شهری با رویکرد توسعه گردشگری به عنوان چاره ای برای حفظ این گونه بافت های ارزشمند توصیه می گردد. رویکرد بازآفرینی بر تداوم تاریخی و استفاده هر چه بهتر از میراث فرهنگی و تاریخی تاکید می ورزد و امکان معاصر سازی بافت های تاریخی را در راستای توسعه صنعت گردشگری فراهم می آورد. انتخاب محله نقش جهان اصفهان به عنوان نمونه موردی پژوهش حاضر از آن جهت است که یکی از محله های پر جاذبه، حاوی پتانسیل های گردشگری به عنوان پایلوت توسعه گردشگری و مهم تر از همه مجاورت با عناصری که دارای شناسنامه جهانی می باشند، امکان و فرصت مناسبی برای بازآفرینی بر پایه گردشگری پدید آورده است. هدف کلان پژوهش باز آفرینی بافت قدیم با رویکرد ارتقاء گردشگری و روش تحقیق در این پژوهش توصیفی - تحلیلی است که شامل مطالعات کتابخانه ای، پرسش نامه و پیمایشی می باشد. تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS استفاده شده است. پژوهش حاضر در پی تدوین مدل مفهومی به منظور بازآفرینی محله تاریخی نقش جهان اصفهان با رویکرد گردشگری شهری و سنجش مدل تدوین شده در نمونه موردی مدنظر است که نتایج این تحقیق صحت و درستی مدل مفهومی تبیین شده را مورد تایید قرار می دهد. همچنین نتایج بررسی های آماری نشان می دهد که مولفه های تجربی – زیبا شناختی و عملکردی بیشترین نقش را در بازآفرینی مراکز تاریخی شهری با رویکرد گردشگری شهری را دارا می باشند.

Keywords:

بازآفرینی , بافت قدیم , گردشگری , محله نقش جهان اصفهان