سمانه تکلو - کارشناسی ارشد طراحی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران
سارا قلم چی - کارشناسی ارشد معماری شهرسازی، دانشگاه پلی تکنیک تورین، آیتالیا

مسیریابی از اولین کنش هایی است که انسان، درحالیکه از جایی به جای دیگر حرکت می کند به کار می گیرد. به عنوان یک شیوه و روش، مسیریابی تا قرن بیستم توسعه چندانی پیدا نکرد. برنامه ریزان شهری، معماران، طراحان داخلی، طراحان گرافیک محیطی و همچنین، روانشناسان علوم شناختی و رفتاری در مطالعات چند رشته ای مسیریابی، تنها پس از قرن بیستم درگیر شدند. درحالیکه، امروزه با افزایش تحرک و پیچیدگی های محیط های ساخته شده، مسیریابی مسیله پر اهمیتی برای افزایش کارآیی و عملکرد فضاهاست و مردم بیش از هر زمان دیگری نیازمند جهت یابی می گردند. بر این اساس، چگونه فضا در مقیاس های مختلف، توسعه یابد که مسیریابی کاربران با سهولت انجام پذیرد از این رو، در این مطالعه به شناسایی عوامل موثر بر فرآیند طراحی مسیریابی، پرداخته شده است و عوامل موثر، با هدف ارایه اصول و راهبردهای طراحی به روش توصیفی- تحلیلی معرفی گردیده است و براساس مطالعه ادبیات نظری و یافته های حاصل از آسیب شناسی تابلوها و علایم شهری در خیابان های اصلی و پارک های شهری تهران، نحوه مدیریت و طراحی عوامل اطلاعاتی ارایه شده است. در انتها، با بررسی این فاکتورها، نقش علوم مختلف در طراحی مسیریابی قابل توجه است.

طراحی مسیریابی، نشانه، سیستم اطلاعات