بنفشه گرجی - دکترای تخصصی شیمی کاربردی و استاد مدعو دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران
سعید تقوایی گنجعلی - دکترای تخصصی شیمی آلی و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران ش
رضا زادمرد - دکترای تخصصی شیمی آلی و عضو هیئت علمی پژوهشگاه شیمی و مهندسی شیمی ایرا
محمدرضا اله قلی قصری - دکترای تخصصی شیمی آلی و عضو هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد شهر ری

کالیکس آرن ها به واسطه ساختار سبدی شکل خود و وجود حفره می توانند نقش یک مولکول میزبان را به خوبی ایفا کرده و سایر ذرات شیمیایی را به عنوان مهمان در خود جای دهند. این خصوصیت مهمترین کاربرد این دسته از ترکیبات است و از آن ها به عنوان گیرنده (Receptor) در شناسایی سایر ذرات استفاده می شود. با قرار دادن گروه های عاملی خاص در ناحیهUpper rim وLower rim یا این امکان وجود دارد که مشتقات مختلف با انتخاب پذیری خاص برای مهمان های یونی و یا مولکولی سنتز کرد. اغلب مولکول های مهمان بیولوژیکی بزرگ بوده و قرار گرفتن آن ها در حفره کالیکس آرن غیر ممکن است. به عبارت دیگر ابعاد این حفره برای مهمان های با اندازه معمولی مناسب بوده و برای ماکرومولکول های بیولوژیکی لازم است تا تدبیر دیگری اندیشیده شود. یکی از روش ها، استفاده از یک spacer برای اتصال دو مولکول کالیکس آرن به یکدیگر می باشد. اتصال کووالانسی کالیکس آرن ها از دو طریق امکان پذیر است: Upper rim و .Lower rim. در این کار تحقیقاتی ازupper rim برای تشکیل دیمر استفاده شده است. به این منظور، تترا پروپوکسی کالیکس آرن در ناحیه upper rim با یک گروه آمین استخلاف دار شده و با کمک یک پل آلیفاتیکی دی اسیدی انعطاف پذیر، دیمر ساخته شد. دیمر سنتز شده در مخلوط آب و متانول با نسبت 1:1 محلول بود.

کالیکس آرن، دیمراسیون، Spacer