عارفه جعفری - دانشجوی کارشناسی پیوسته رشته معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد بندر عباس

در سال های اخیر با توجه به رشد جمعیت و تکنولوژی های جدید، نیاز به فضاهای آموزشی با انعطاف پذیری ، جهت افزایش عمر بنا و پاسخ گویی به نیاز های عملکردی نسل های آینده می باشد. طراحی یک محیطی کهبه راحتی تغییر پذیر بوده و پاسخ گوی به نیاز های در حال تغییر نسل های آینده باشد. اگرچه برخی از ساختمان های امروز خود را انعطاف پذیر می نامند اما همچنان صلب و خسته کننده هستند و نتوانسته اند مفهوم انعطاف را که در راستای خواست کاربر قرار دارد با استفاده از یک سیستم مناسب به اجرا درآورند پژوهش های متعددی پیرامون مسیله انعطاف پذیری در معماری مسکونی انجام گرفته است اما کاربری های دیگر هنوز مورد بررسی دقیق قرار نگرفته است در این بین فضاهای آموزشی با توجه به تغییرات ساختاری نظام آموزش و پرورش کشور نیاز به انعطاف را برای انطباق با الگوهای جدید آموزش و فعالیت های متفاوت آموزشی را در خود داراست همچنین امکان تغییر و ایجاد تنوع در فضا موجب پویایی فضای محیط آموزشی گشته و آن را سرزنده می سازد. هم چنین با توجه به این که فضاهای آموزشی همواره با سیاست ها و برنامه های اساسی نظام آموزشی در یک کشور ارتباط مستقیم دارند و سیاست های تعیین شده در واقع تعلیم و تربیت آن کشور میبین و مشخص می گردد و در حقیقت آن چه در این تحقیق به دنبال آن هستیم این است که به مسیله انعطاف پذیری در فضاهای آموزشی بپردازیم.

انعطاف پذیری، آموزش و پرورش، پویایی، تکنولوژی