فاطمه کاویان پور - دانشجوی کارشناسی ارشد مرمت، بناها و محوطه های تاریخی

از دوره ی رنسانس به بعد با مطرح شدن پدیده ی انسان گرایی،تقابلی آشکار در مفهوم انسانیت با جهان عصر سنت می بینیم. انسانگرایی هویتی جدید از انسان مدرن می سازد که به جای نگاهی آرمانی و کمال گرایانه، نگاهی ملموس و واقع گرایانه به خود و تمام شیون زندگی اش دارد. با تغییر انسان مدرن هویت جمعی جامعه تغییر می کند و دچار کثرت می شود و هر آنچه به هویت جمعی جدید تعلق ندارد کهنه و سنتی تعبیر می شود. این در حالیست که هنر و معماری بسیار متاثر از این هویت جمعی خواهند بود، خواه واحد باشد آنچنان که در جهان سنتی می بینیم،خواه متکاثر همانند جهان مدرن. در این پژوهش کوشش می شود تصویری از هویت معماری در دو دستگاه فکری سنتی و مدرن ارایه شود.

انسان گرایی، انسانیت، سنتی، مدرن، کثرت، وحدت، هویت