ماهیت مرحله نهفتگی و روشنگری در طراحی معماری

باید دانست که طراح ضرورتا از جزء به کل حرکت نمی کند بلکه اغلب از همان ابتدا برای روشن شدن ذهن خود به جزییات بپردازد. ممکن است از معماری به معمار دیگر طراحی متفاوت باشد یا از پروژه به پروژه دیگر، هیچ مسیر روشنی را در فرایند طراحی نشان می دهد. طراحی فرایندی است که در آن مسیله به راه حل به همراه یکدیگر شکل می گیرند. این پژوهش بر اساس نظریه معنایی که به هیچ نوع داده خاص، راهبرد پژوهشی، یا علایق نظری مشخص تعهدی ندارد و تنها در پی توسعه مفاهیم اصیل شکل گرفته و در واقع، ترکیب داده ها در قالب چهار چوب های مفهومی است. چه در رفت و برگشت اطلاق میان داده ها و تحلیل ها ساخته می شود یعنی از جمع آوری نظام مند داده ها به دست می آید. این پژوهش از لحاظ روش علی (پس رویدادی) از نظر هدف بنیادین می باشد. این پژوهش به دنبال آنست که بداند چگونه می توان بین راه حل های گوناگون دست به انتخاب زد برای شیوه های مشترکی برای اندیشیدن در روند طراحی معماری وجود دارد و یا آنکه برای بررسی فرایند طراحی باید از چه روشی استفاده شود و غیره .... بنابراین نتایج این پژوهش پس از بررسی دقیق فرایندهای طراحی و مراحل مختلف آن روشن گشت که پاسخ تمامی ابهامات در مرحله نخست کی و به یک باره روشن شدن ایده اولیه آن در مرحله روشنگری می باشد بنابراین در نهایت پژوهش در چیستی نهفته دیگر روشنگری این مهم نایل آمد که تنها (نیروی احساس) است که با موجودات خارجی و واقعی در تماس است و ما برای شناخت موجودات خارجی، هیچ امکان شناختی نداریم جز از طریق ( تاثرات حسی) که (نمودهای حسی اشیای خارجی) هستند اما خود اشیای خارجی از دسترس شناخت ما خارج هستند اما اندیشیدن سرانجام و در نتیجه نزد ما به ( حسگانی) مربوط می شود. همه تصور های ما در واقع از راه دهان به گونه ای برون آموخته ، مربوط می شود و چون به دیدارها چیزی جز تصور ما نیستند از این نظر صحنه پدیدار هارا به یک سهش حسی مربوط می سازد.

Keywords:

فرایند طراخی , نظریه مبنایی , ماهیت , فهم , پدیدار