امکان سنجی شیوه معماری بومی ایران در استفاده از معماری پایدار در معماری روز

با انقلاب صنعتی در پیشرفت های فنی - تکنولوژی دسته معماری، معماری بومی اقصی نقاط دنیا که با توجه به طبیعت و محیط پیرامون خود شکل می گرفت و همساز با اقلیم سر بر می افراشت به دست فراموشی سپرده شد . فرهنگ از پایداری در معماری را می توان به تصور در طراحی ساخت و سازهای آینده تاکید کرد آن هم نه تنها با پایداری فیزیکی ساختمان بلکه با پایداری و حفظ منابع انرژی آن. توسعه پایدار از مفاهیم جدیدی است که ارتباط با مشکلات پیش آمده بروز کرده و هدف اصلی آن اینست که توان نسل های آینده در برآوردن نیازهایشان نکاهد تو آیندگان نیز بتواند به میزان نقص های حال حاضر از منابع طبیعی و محیط بهره ببرد. امروز به نظر می رسد بیماری پایدار و کیفیت زندگی با یکدیگر همگام و در جهت تحقق اهداف پای کسی گام برمی دارد. هدف اصلی معماری و توسعه پایدار تامین نیازهای اساسی، بهبود و ارتقای سطح زندگی، حفظ و اداره بهتر اکوسیستم حال و آینده ای امن تر و سعادتمندتر به سوی بهبود کیفیت زندگی. به ماده پایدار همواره در چهار اصل حفاظت از انرژی آب و باد و سایر منابع طبیعی، تامین سلامت محیط زیست، توف اقتصادی کشور و ارایه کیفیت بالایی از زندگی را مدنظر دارد. توسعه پایدار با توجه به اینکه ریشه های اکولوژیکی، اجتماعی - فرهنگی و اقتصادی دارد اما با دیدگاهی نسبت به مشکلات آینده ای انسان معاصر، نقش محیط زیست را آشکارتر می نماید. به این امر، توسعه پایدار در حیطه معماری به طراحی پایدار می پردازد که منحصر به فرد است و در پی انطباق خویش با محیط و بسترش می باشد و در پی شکل گیری و تحقق خود به حفظ آرمان ها و اصول محیط طبیعی نگاهی پایدار دارد.

Keywords:

معماری بومی , معماری پایدار , بناهای سنتی , شهر سازی , توسعه شهرسازی