سیدعلی منصورزاده - دانشجوی دکتری مدیریت سیاستگذاری عمومی
رحمت الله قلیپور - استاددانشکده مدیریت دانشگاه تهران
محسن حامدی - استاددانشکده فنی دانشگاه تهران

در عصر حاضر پیچیده و تخصصی شدن مسایل عمومی رو به افزایش بوده و نیاز است فضای سیاستگذاری جهت نیل به حل مسایل عمومی دگرگون گردد. از دلایل روی آوردن به سیاستگذاری باز که برای اولین بار است که تاکنون در ادبیات مدیریت توسط نگارنده به زبان فارسی مطرح می گردد، واقع نگرانی از پیامدهای منفی سیاستگذاری پشت درهای بسته بوده و در این رویکرد لمس سیاستها توسط جامعه در مرحله تدوین اتفاق می افتد. لازم به یادآوری است که سیاستگذاری به این دلیل باز اطلاق می گردد که راههای فراوانی برای ورود ایده ها به فرایند وجود داشته و در واقع باز بودن معمولا به روشهای به اشتراک گذاری با دیگران و جلب مشارکت آنها اشاره دارد. مبحث سیاستگذاری باز در واقع یک نوآوری در سیاست گذاری می باشد که از طریق بازکردن فرایند سیاستگذاری توان سیاستگذاران را افزایش داده و نیز لختی سیاستها در اجرا را کم می نماید.در این پژوهش هدف ارایه چارجوبی برای سیاستگذاری باز با روش و رویکرد توصیفی-تحلیلی بوده و این مهم با مشاهده پژوهشهای انجام شده و گردآوری داده ها با روش تحلیل اسنادی، مقالات، کتب و پایان نامه ها در حوزه سیاستگذاری باز صورت پذیرفته است. در چارچوب مفهومی ارایه شده ارتباط سیاستگذاران و جامعه در یک بستر سیاستگذاری و چارچوب مشخص تعریف شده تعیین می گردد، و به مفاهیم شفافیت که بیانگر باز بودن مسیر تعامل از سمت سیاستگذاران به جامعه و مشارکت که بیانگر باز بودن مسیر تعامل از جامعه به سمت سیاستگذاران است بعنوان دو رکن اساسی پرداخته شده است. چارچوب پیشنهادی مرزی نفوذ پذیری را بین سیاستگذاران و جامعه در نظر می گیرد که امکان تعامل دو طرفه از دریچه های این مرز بین سیاستگذاران و جامعه فراهم می گردد. در این چارچوب سیاستهای مناسب از بین گزینه های مختلف در راستای حل مسیله عمومی اتخاذ شده و از مرز قیفی شکل عبور کرده و به اجرا گذاشته شده و ارزیابی می گردد. چارچوب ارایه شده همچنین نشان می دهد سیاستگذاری باز بدلیل ماهیت خود منجر به اثرات مثبت سیاستها در جامعه می گردد.

سیاست گذاری باز- شفافیت- مشارکت- چارچوب سیاست گذاری- جامعه