مروری بر نقش میکروارگانیسم های حل کننده فسفات در تحقق اهداف آبزی پروری پایدار

فسفر )P( یکی از مواد مغذی اصلی محدود کننده تولید کنندگان اولیه در بسیاری از اکوسیستمهای آب شیرین شناخته شده است. فسفات محلول در آب از طریق زنجیره غذایی آبی به سطوح تغذیهای بالاتر انتقال مییابد. از آنجایی که درصد بسیار زیادی از فسفر پس از ورود به اکوسیستم خصوصا0 مزارع پرورش ماهی به صورت ترکیب با کلسیم، آلومینیوم و آهن رسوب کرده و از دسترس خارج میگردد، اغلب غلظت فسفات محلول در آب بسیار اندک (حدود 10 درصد از فسفر کل) است. بنابراین، سطوح محلول و قابل دسترس فسفات ممکن است در برخی از مزارع پرورش ماهی باعث محدود شدن تولیدات اولیه گردد. استفاده از کودهای فسفره برای تامین فسفر مورد نیاز در مزارع پرورش ماهیان گرمابی به طور قابل ملاحظه ای در حال افزایش است . مطالعات متعددی نشان داده است که از مهمترین مشکلات در زمینه استفاده از کودهای فسفره، بازده بسیار پایین آنها میباشند و این موضوع سبب مصرف بیرویه و مخرب این نوع کودها در استخرها برای تامین فسفر قابل جذب میگردد. از مهمترین روشهای افزایش بازدهی کودهای فسفره و کاهش مصرف این نوع کودها، استفاده از میکروارگانیسمه ای حل کننده فسفات میباشد. با این حال، نقش میکروارگانیسمهای حلکننده فسفات )Phosphate Solubilizing Microorganism( و ارزیابی سهم آنها در انحلال فسفات نامحلول در مزارع پرورش ماهی بسیار اندک مورد مطالعه قرار گرفته و راندمان بازچرخش فسفر توسط آنها در این نوع اکوسیستمها مورد بررسی قرار نگرفته است. بنابراین، با توجه به مزایای این نوع میکروارگانیسمها و سهم بالای تولید ماهیان گرمابی در کشور 45/8) درصد)، استفاده از این میکروارگانیسمها میتواند برای رسیدن به اهداف آبزی پروری پایدار در کشور مفید باشد.

Keywords:

پرورش ماهی , تولید کنندگان اولیه , فسفات نامحلول , میکروارگانیسم های حل کننده فسفات