زهرا ریاضی هراتمه - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان )خوراسگان(، اصفهان، ایران.
مریم قاسمی سیچانی - دکتری معماری- استادیار دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان )خوراسگان(، اصفهان، ایران

اگرچه مشکلات و ناتوانایی های ناشی از اوتیسم، همراه همیشگی افراد دارای اوتیسم هستند، اما می توان با انجام مداخلات درمانی و آموزش این افراد در دوران کودکی، زمینه لازم جهت پیشرفت و شکوفایی آن ها را در دوران بزرگسالی فراهم کرد.اما، محیط های آموزشی کودکان عادی بر اساس نیازها و روحیات کودکان اوتیسم طراحی نشده اند.بنابراین، حضور کودکان اوتیسم در این محیط ها، چیزی به غیر از ترس و اضطراب و در نتیجه، عدم تمرکز و یادگیری را برای آن ها در پی ندارد؛ مگر آن که این فضاهای آموزشی بر اساس نیازها و مشخصه های منحصر به فرد این کودکان، طراحی و مناسب سازی شوند.بنابراین، از آن جا که بخش گسترده ای از فعالیت های آموزشی در داخل کلاس ها انجام می شود، هدف این مقاله ارایه اطلاعات و راهکارهایی جهت مناسب سازی کلاس ها، در محیط های آموزشی کودکان اوتیسم است.این اطلاعات از طریق مطالعات کتابخانه ای و تحقیقات میدانی گردآوری شده اند و برای بیان آن ها از روش تحقیق کیفی و توصیفی، استفاده شده است.در پایان نیز، نتایج این تحقیق نشان داده است که بهتر است، ترکیبی از کلاس های انفرادی و کلاس های بزرگ و چند منظوره در فضاهای آموزشی کودکان اوتیسم طراحی شود.علاوه بر این، به رعایت نظم، سادگی و کنترل محرک های حسی مانند نور، صدا و ... در زمان طراحی کلاس ها و همچنین، به استفاده از علایم و نشانه های بصری، جهت تعریف فضاها و نحوه انجام فعالیت ها در داخل کلاس ها توصیه شده است.

اختلال اوتیسم، کودکان اوتیسم، مناسب سازی کلاس، محیط های آموزشی