الهه نظافت - مربی موسسه آموزش عالی اقبال لاهوری،دانشجوی دکترای معماری
مرتضی عماری - دانشجوی کارشناسی موسسه آموزش عالی اقبال لاهوری

انسان کمال جو همواره در پی آن بوده است که با تمسک به پایه هایی استوار ازارزش ها، فرهنگ ها و اعتقادات از فرو افتادن به ورطه بحران ها دوری کند. بحران هایی که از نگاه بسیاری از اندیشمندان و باریک بینان جهان درراس خود بحران اخلاقی و معنوی را داراست. در جهانی که شاهد رنگ باختن ارزش ها و فضایل اخلاقی و در مقابل، طغیان باورهای دون و حقیر می باشیم، انسان معاصر بیش از هر زمان دیگری نیازمند یافتن سرچشمه های اصیل اصول اخلاقی است. اصولی که پایبندی به آنها رمز جاودانگی یک اثر،علم و... است. معماری به عنوان ظرف فعالیت های فرهنگی،اجتماعی،سیاسی و اقتصادی که تاثیر پذیریش از تغییرات و دگرگونی های عرصه های مختلف فوق الذکر بر کسی پوشیده نیست؛ متاثر از شرایط اخلاقی حاکم بر جامعه است. چراکه ساختمانها بازتاب جامعه ای هستند که در آن ساخته شده اند. در چنین شرایطی تشریح لزوم پرداختن به اخلاق و فضایل اخلاقی برای دستیابی به معماری متعالی تر رخ می نمایاند. مقاله حاضر با چنین انگیزه ای، اخلاق و نقش آن در خلق یک اثر ماندگار را به بحث می گذارد. در این راه ابتدا به مفهوم و اهمیت اخلاق پرداخته، سپس اشاره ای به معماری و بعد معنا در آن و همچنین برزخ دوگانه ای که معماری ایران در آن قرار گرفته است،خواهد داشت و نهایتا سعی دارد با تشریح برخی از ابعاد اخلاق و بیان اهمیت نقش آن در شخصیت معمار و متعاقبا شخصیت معماری پنجره ای رو به خلق آثاری گرانمایه تر برای معماران این مرز و بوم بگشاید. این مهم از طریق بررسی تاثیر گذاری و تاثیر پذیری متقابل اصول اخلاقی حاکم بر جامعه - بعنوان یکی از پایه های فرهنگی و جهان بینی و هویت جامعه- و معماری حاصل آمده است.

اخلاق، فرهنگ، بحران اخلاقی، معماری ایرانی – اسلامی، هویت