لزوم تعامل شیوه نوین؛ آموزش مباحث مقررات ملی 22 گانه نظام مهندسی ساختمان با دروس آموزش عالی درمحیط های آموزشی ایران

توسعه روزافزون فعالیت های آموزشگاهی و دانشگاهی و رشد چشمگیر دنیای ارتباطات و اطلاعات نوین مهندسی، باعث ایجاد تحولات بی شماری در نظام های آموزش عالی شده است. متاثر از این تحولات، نقش ارتباطات و اطلاعات کاربردی و هم چنین تقاضا برای دانش مهندسی در حوزه آموزش معماری، با تحولات و اصلاحات مهمی همراه بوده است. یکی از مهمترین چالش های مطرح شده، بهبود کیفیت و ارتقای بهره وری در آموزش معماری است. از این رو کیفیت در آموزش مهندسی و معماری در راس امور قرار گرفته و پرداختن بدان یکی از وظایف مهم نظام آموزش این رشته به شمار می آید. در کشور ما و در کنار مقررات ملی ساختمان، مدارک فنی دیگر از قبیل؛ آیین نامه های ساختمانی، استانداردها و آیین کارهای ساختمان سازی، مشخصات فنی و دیگر نشریات تدوین و انتشار می یابند، که اگر چه از نظر کیفی و محتوایی حایز اهمیت هستند، اما با مقررات ملی ساختمان تمایز های اشکاری دارند. آنچه مقررات ملی ساختمان، را از دیگر مدارک متمایز می کند؛ الزامی بودن، اختصاصی بودن و سازگار بودن آن با شرایط کشور از حیث نیروی انسانی ماهر، کیفیت و کمیت مصالح ساختمانی، توان اقتصادی و اقلیم و محیط می باشد. در حقیقت مقررات ملی ساختمان، مجموعه ای از حداقل های موردنیاز و بایدها و نبایدهای ساخت و سازهاست؛ که با توجه به شرایط فنی و اجرایی و توان مهندسی کشور و با بهره گیری از آخرین دستاوردهای روز ملی و بین المللی و برای عموم جامعه کشور، تهیه و تدوین شده است. آیا تا به حال نوع نگرش به لزوم آموزش مباحث مقررات ملی ساختمان برای دانشجویان معماری مورد بحث و نقد قرار گرفته است این پژوهش در چارچوب روش تحقیق؛ توصیفی- تحلیلی و با توجه به ویژگی ها و الزامات مورد نیاز در جهت ادغام دروس معماری با مباحث22 گانه مقررات ملی ساختمان؛ پرداخته و راهکارهایی بهینه را پیشنهاد می کند. بهره گیری از توصیه ها و راهکارهای ارایه شده در این، پژوهش می تواند زمینه آموزش این شیوه نوین مهندسی را به شکل کاربردی در محیط های آموزش عالی ایران فراهم نماید.

Keywords:

آموزش نوین مهندسی , مقررات ملی ساختمان , محیط آموزشی , مباحث 22 گانه , نظام مهندسی