بررسی خواص مکانیکی بتن خود متراکم حاوی الیاف فولادی، پلی پروپیلن و نانوسیلیس

بتن خودمتراکم می تواند به عنوان یکی از بتن های نوینی مطرح شود که بدون جداشدگی سنگ دانه یا آب انداختگی و بدون نیاز به عمل تراکم، قابلیت پرکنندگی فضاهای خالی میان آرماتورها را دارد. در این تحقیق از چهار طرح اختلاط که شامل یک طرح شاهد، یک طرح با 1% الیاف فولادی، یک طرح با 0/5% الیاف پلی پروپیلن و یک طرح نیز صرفا حاوی 7% میکروسیلیس مورد بررسی قرار گرفته است. از هر طرح اختلاط چهار نمونه مکعبی استاندارد100x100x100 میلیمتری (یک نمونه هفت روزه و سه نمونه 28 روزه) ساخته شده است. پس از انجام آزمایش و بررسی نتایج مشاهده شد که در نمونه های 7 روزه و 28 روزه بیشترین افزایش مقاومت فشاری برای الیاف فولادی می باشد.

Keywords:

بتن خود متراکم , مقاومت فشاری , الیاف فولادی , الیاف پلی پروپیلن , نانوسیلیس