استفاده از نورگیرهای سقفی برای افزایش بهره گرمایی و روشنایی طبیعی

استفاده صحیح از نور روز و بهره گیری بهینه از انرژی آن، استفاده صحیح از منبع رایگان و بی انتهای انرژی است. توجه به کیفیت و کمیت نور روز به ویژه در مراحل اولیه طراحی معماری که منجر به خلق فضایی با مصرف انرژی کمتر و کیفیت بالاتر می شود از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. از آنجاییکه ذخیره انرژی خورشیدی دریافتی در فضای داخل و امکان استفاده از آن در دیگر ساعات روز به این سادگی ها مقدور نمی باشد، حداکثر استفاده صحیح از نور روزمره بایستی در همان مراحل اولیه مدنظر طراحان و مهندسان قرار گیرد. نورگیرها و پنجره های سقفی کاربرد بسیاری دارند، و با اغلب طرح های ساختمانی سازگار هستند و یک روش مناسب برای افزایش بهره گرمای خورشید و روشنایی فضای اندرون محسوب می شوند. هنگام طراحی، جهت پنجره های سقفی باید به دقت مورد مطالعه قرار گیرد زیرا نورگیری از بالا اگر بطور صحیح و مطالعه شده اجرا نشود دارای نقاط ضعف جدی خواهد بود که باید مورد توجه قرار گیرند و کنترل شوند. شیب سقف، ضخامت آن، ارتفاع دور پنجره ها و ابعاد بازشوهای سقفی همگی از عوامل تعیین کننده در میزان عمق نفوذ آفتاب زمستانی به شمار می روند. در این مقاله که بر مطالعات اسنادی و کتابخانه ای استوار است و رویکردی توصیفی- تحلیلی دارد، به منظور ایجاد بنایی با روشنایی طبیعی مفید و مطلوب، با بهره گیری از نورگیرهای سقفی به معرفی این نورگیرها و شرح استانداردهای مربوطه پرداخته شده است.

Keywords:

نورگیر سقفی , طراحی اقلیمی , معماری پایدار , انرژی پاک