بهبود و توسعه کیفیت زندگی در شهر شیراز بر اساس مولفه های برنامه ریزی کالبدی_عملکردی

موضوع کیفیت زندگی در سال های اخیر توجه ها را به خود جلب کرده و به طور فزاینده ای موضوع تحقیقات علمی و تیوری در زمینه ها و نظام های مختلف تبدیل شده است. مطالعه این مفهوم بر پایه این فرضیه بنیادین است که محیط اجتماعی و فیزیکی می تواند بر روی خوشبختی و رفاه مردم ساکن در یک محل تاثیرگذار باشد. روش تحقیق از نوع تحلیلی-پیمایشی مبتنی بر پرسشنامه است که در آن به ارزیابی کیفیت زندگى درشهر با تاکید بر عملکرد در شهر شیراز پرداخته است. جامعه آماری مورد مطالعه شامل جمعیت شهر شیراز بر اساس سرشماری سال 1395 به تعداد 1712745 نفر می باشند که به منظور تعیین تعداد نمونه ها با بهره گیری از فرمول کوکران تعداد 384 نفر به صورت نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شده اند . به منظور تجزیه و تحلیل داده های حاصل از عملیات میدانی از دو روش آمار توصیفی و استنباطی (همبستگی پیرسون) استفاده شده است. نتایج بیانگر آن است که که در کلیه گویه های کیفیت زندگی شهری با عملکرد ارتباط معنادار مشاهده گردید. در بررسی فرضیه های نیز مشاهده گردید که به طور کلی در مولفه کیفیت زندگی شهری، بر عملکرد تاثیر داشته و ارتباط معنادار بین آنها مشاهده گردید. بر این اساس عملکرد بر مولفه های(کیفیت زندگی در شهر، بعد اقتصادی، بعد اجتماعی، بعد کالبدی و بعد محیطی) به ترتیب با میزان معناداری 0.001، 0.002، 0.000، .002 و 0.003 رابطه مثبت و معنادار داشته است.

Keywords:

کیفیت زندگی , برنامه ریزی , کالبدی , عملکردی , شهر شیراز